براساس گزارش اسپيس، اين يافته غيرمنتظره درباره همنشين نقره‌اي رنگ و قديمي سياره زمين ديدگاهي جديد از چگونگي شكل‌گيري ماه و ساختار دروني آن به وجود آورده‌است.
انسان براي مدتي طولاني تصور مي‌كرد ماه كاملا خشك است. سطح اين قمر محيطي به شدت غبارآلود است و هيچ اتمسفر پايداري ندارد، دماي هوا در آن به شدت متغيير است و نيروي جاذبه كافي براي كمك به حفظ مولكول‌هاي آب وجود ندارد.
اما مطالعات جديد از وجود چندين‌نوع آب در ماه خبر داده‌اند. ناسا در سال 2009 يكي از كاوشگرهاي خود را به جنوب ماه كوبيد و موفق به كشف توده‌هايي از آب شد كه در نتيجه برخورد بيرون ريخته شدند.
اين توده‌هاي يخي چند ميليارد ساله درون شكاف‌هاي يخي به شدت سرد و تاريك ماه محبوس شده‌بودند. اما نتيجه تحقيق جديد نشان مي‌دهد اين انبار آب تنها منبع موجود نيست.
اكنون محققان با استفاده از داده‌هاي ماهواره چانداريان-1 كه ابزار نقشه‌برداري معدني ماه را به همراه دارد، و همچنين با بررسي داده هاي مربوط به رسوبات آذرين سطح ماه و تحليل‌هاي آزمايشگاهي نمونه‌هاي ماموريت آپولو به علاوه مدلي دقيق از داده‌هاي دمايي سطح ماه دربافتند آتشفشان‌هايي حاوي آب در سرتاسر اين قمر پراكنده هستند.
به گفته محققان دانشگاه براون، اين توده‌هاي آب در سرتاسر ماه پراكنده‌اند و نشان مي‌دهند آنچه در ماموريت آپولو كشف شده، منحصر‌به‌فرد نبوده‌است.
برخي از اين توده‌هاي آب چندين‌هزار كيلومتر وسعت دارند و داده‌هاي محققان نشان مي‌دهد ميزان آب موجود در ماه چهار برابر بيشتر از مقداري است كه پيش از اين پيش‌بيني شده‌بود. به گفته محققان اين رسوبات تحت تاثير گدازه‌هايي ايجاد شده‌اند كه از درون مريخ به سطح آمده‌اند،با اين همه هنوز جزئيات دقيق چگونگي تشكيل آب مشخص نشده‌است.