تريبون مهم سازمان ملل متحد جايگاهي است كه از آن مي‌توان به‌عنوان يكي از بزرگ‌ترين مناره‌هاي جهاني براي رساندن پيام ملت ايران ياد كرد. سخنراني آقاي روحاني بر چند محور مهم استوار بود كه در ادامه به آن اشاره مي‌كنيم و نكاتي را ذيل آن يادآور مي‌شويم.
1-توجه دادن ملت‌هاي جهان به موضوع برجام و نهاد حقوقي كه اين قرارداد بين‌المللي بر پايه آن نهادينه شده است يك حركت هوشمندانه از سوي ايشان بود. همانطور كه مي‌دانيم توافق اقدام جامع مشترك ميان ايران و 1+5يك توافقي بين‌المللي است كه هر يك از طرف‌هايي كه آن را امضا كرده‌اند موظف هستند بر آن پايبند باشند. نمي‌شود فردي بيايد و آن را بخواهد زير پا بگذارد. در واقع بايد آمريكا موضع خود را درخصوص برجام روشن سازد. طبيعي است كه رئيس‌جمهور آمريكا تصميم راحتي براي اجراي تمايلات خود درخصوص برجام ندارد.
2-مسئله ديگري كه مي‌توان از آن به‌عنوان يك استراتژي دقيق ياد كرد، طرح كردن مسئله جهان عاري از خشونت توسط رئيس‌جمهور بود. امروز جهان و منطقه ما با خشونت‌هايي دست و پنجه نرم مي‌كند كه ناشي از برخي سياست‌هاي غلط است. طبيعي است كه جمهوري اسلامي ايران از جايگاه اين تريبون بلند بين‌المللي براي تبيين سياست‌هاي خود اقدام كند. جهان بايد اعتدال را تجربه كند. اينكه ما از مردم يمن و ميانمار دفاع مي‌كنيم در واقع تبيين همين سياست است.
3-جمهوري اسلامي ايران با اقتدار اعلام مي‌كند كه كشور ما محلي امن است براي سرمايه‌گذاري. اين امنيت كه برگرفته از توان دروني و ساختار جمهوري اسلامي است با تلاش مسئولين صورت گرفته است و نشان از اقتدار يك حاكميت است. امروز بسياري از كشورهاي جهان فهميده‌اند كه كشور ما جزيره‌اي امن است. فضايي كه با گفت‌وگو ميان قدرت‌هاي بزرگ و ايران ايجاد شده است مي‌تواند اين نويد را بدهد كه ايران مي‌تواند جايگاهي براي رشد اقتصادي و سرمايه‌گذاري باشد.
4-اشاره رئيس‌جمهور به سخنان دونالد ترامپ رئيس‌جمهور آمريكا هم نكته‌اي بود كه با اقتدار تبيين شد. در اين خصوص بايد گفت كه آقاي ترامپ مشكل بزرگي دارد كه ناشي از فهم غلط موضوعات مهم جهاني است. بحران‌هاي منطقه و بحران‌هاي خود آمريكا و مشكلات حقوق بشر آب و بحران بيكاري در آمريكا موضوعاتي است كه منجر به اين شده است كه رئيس‌جمهور ايالات متحده اين كشور را با يك كمپاني اقتصادي اشتباه بگيرد و فكرهايي در سر داشته باشد.
تصور او تصوري انتزاعي است. در سازمان ملل متحد كه بزرگ‌ترين سكوي جهاني است به شيپور جنگ مي‌دمد و بر رجزخواني عليه يك توافق بين‌المللي ادامه مي‌دهد. او صداي ناهنجاري را در جهان نواخته كه شخصيت‌هاي جهاني و حتي خود شخصيت‌هاي آمريكايي انتقادات زيادي را از او كرده‌اند كه همين مسئله نشان‌دهنده اين موضوع است كه وي درك صحيحي از جهان ندارد.
5-در پايان بايد گفت كه جامعه جهاني با چشماني باز اين دوديدگاه را از رصد خانه بزرگ تاريخ رصد مي‌كنند و به قضاوت مي‌نشينند و تصميم مي‌گيرند كه كدام ديدگاه بر مبناي خرد است و كدام ديدگاه اشتباه است.
- سفير اسبق ايران در فرانسه