برروي ديوارهاي تونل، تابلوهاي عجيب و غريبي ديده مي‌شد. اثاثيه و مبلمان داخل آن هم خيلي عجيب بودند...»
امروز من هم در بازديد از هفتمين دوسالانه‌ي مجسمه‌سازي ملي تهران درموزه‌ي هنرهاي معاصر تهران، يك لحظه احساس كردم در سرزمين عجايب هستم يا شايد دارم خواب مي‌بينم؛ خوابي كه حجم دارد. پيراهن‌هاي در باد كه نشان صلح بودند، حجم‌هاي بزرگ با نورپردازي‌هاي خاص، استفاده از وسايل برقي كهنه در چيدماني تازه و...
چه‌قدر كار هنرمندان معاصر با آثار سال‌هاي گذشته فرق كرده و فضاي هنرمندان هم چه‌قدر متفاوت شده است. امسال تم هفتمين دوسالانه‌ي مجسمه سازي «وضعيت» است. سعي شده كه مضامين فلسفي و نظري هم‌زمان در اين نمايشگاه پيش برود و هنرمندان با داشتن يك تم مشترك به خلق اثر با زاويه‌ي ديد خود بپردازند. هراثري هم يك توضيح دارد كه شما را با فلسفه‌ي خلق اثر و نگاره هنرمند آشنا مي‌كند.
«وضعيت» ويژگي مشترک هنرمندان معاصر ما است. در فراخوان دوسالانه آمده بود: «وضعيت» افقي است که رخداد هفتمين دوسالانه در آن ترسيم و آثار در آن خوانش خواهند شد. هنرمند امروزي چگونه مي‌تواند با نگاه عميق رشته‌اي را پيدا كند که تجربه‌ي امروزش را به گذشته و در عين حال به جهان معاصر گره بزند.
در اين نمايشگاه 78 اثر در بخش مسابقه و 16 اثر در بخش مدعوين به نمايش در آمده است. اين دوسالانه، فرصتي است تا وضعيت را از نگاه هنرمندان معاصر كشورمان ببينيم. حتي اگر براي ساعتي مثل آليس در يك تونل عجيب با موجودات عجيب برخورد كنيم و هي بپرسيم چرا خرگوش ديرش شده؟
به‌هرحال خوب است تا درس‌ها سنگين نشده‌اند، زودتر دست به‌كار شويد و از اين نمايشگاه ديدن كنيد. اين دوسالانه از 14 شهريور 96 در موزه‌ي هنرهاي معاصر تهران شروع به‌كار و فعاليت آن تا 22 مهر ادامه دارد.