مریم صابری‌پور در گفتگو با خبرنگار مهر گفت: بیش فعالی یک نوع اختلال شایع است که ۸ تا ۱۰ درصد کودکان به آن مبتلا هستند. این نوع اختلال در پسرها شایع تر از دخترها است و تاکنون دلیل مشخصی برای بروز آن پیدا نشده است.
وی افزود: کودکان بیش فعال معمولا قبل از ورود به مدرسه و از حدود ۳ سالگی به بعد شناسایی می‌شوند. از علائم این اختلال پرتحرکی، کمبود توجه و تمرکز ، رفتارهای تکانشی و ناگهانی است که در این کودکان دیده می‌شود.
وی همچنین تصریح کرد: والدین توجه داشته باشند که فعالیت زیاد کودک به تنهایی از علائم بیش فعالی نیست. کودک بیش فعال در خانه، مهدکودک و محیط‌های اجتماعی یک نوع رفتار را از خود بروز می‌دهد. اما اگر کودک فقط در یکی از این محیط‌ها این رفتار را بروز دهد احتمالا نوع تربیت و رفتار والدین باعث این رفتار کودک بوده و هیچ نشانه‌ای از اختلال بیش‌فعالی در کودکان نیست.
صابری پور گفت: از مشکلات کودکان بیش فعال می‌توان به نداشتن صبر و حوصله، عدم تمرکز، ناتوانی در توجه به جزییات اشاره کرد و کودکانی که در سنین مدرسه هستند در انجام تکالیف خود ناتوانند و بی‌دقت و بی‌قرار هستند.
این روانشناس کودک تاکید کرد: برای تشخیص این نوع اختلال، کودک می‌بایست حداقل ۶ ماه مجموعه‌ای از این علائم و نشانه‌ها را داشته باشد.
وی ادامه داد: دلیل این نوع اختلال ژنتیک و محیط است. ترکیبی از عواملی ژنتیکی و محیطی می‌تواند باعث بروز بیش فعالی در کودک شود. استرس، تغذیه نامناسب، مصرف الکل، مصرف سیگار و یا استنشاق دود آن توسط مادر در دوران بارداری از عوامل بروز این اختلال در کودکان است.
همچنین افزود: مسمومیت‌های ناشی از سرب، آلودگی هوا و مصرف کنسروهای حاوی مواد نگه دارنده، توسط مادر باردار نیز از دیگر دلیل بروز بیش فعالی در کودکان است.
این روانشناس کودک اظهار کرد: اگر این اختلال در کودکان درمان نشود؛ در نوجوانی و سنین بزرگسالی شخصیت‌های افسرده‌ای خواهند داشت و معمولا بذهکاری و رفتارهای ناهنجار اجتماعی در آنها مشاهده می‌شود.
صابری پور گفت: اگر چه بیش‌فعالی درمان قاطعی ندارد اما با شناسایی به موقع علائم آن، می‌توان تا حد زیادی آن را کنترل کرد. دارو درمانی، رفتار درمانی و بازی درمانی جز درمان‌هایی است که برای کنترل بیش فعالی کودکان انجام می‌شود ضمن اینکه خانواده‌ها با مراجعه به پزشک آموزش‌هایی می‌بینند که بتوانند راحت تر با کودکان بیش فعال خود کنار بیایند.
وی همچنین تصریح کرد : از جمله توصیه هایی که به مادران مي‌شود این است که به هیچ عنوان از تنبیه بدنی استفاده نکنند زیرا سبب تشدید این اختلال در کودک می‌شود و اگر فرزندانشان در سنین مدرسه هستند، حتما با معلم و ناظم مدرسه صحبت کنند تا با آنها همکاری شود. کودکانی که کمبود توجه و تمرکز دارند نباید در میزهای آخر کلاس بنشینند و معلم باید به این دسته از کودکان فعالیت‌های بیشتری بدهد. مادران می‌بایست لوازم تحریر ساده برای این کودکان تهیه کنند تا کمتر توجه‌شان به جزییات آنها جلب شود.
صابری پور در آخر افزود: رژیم غذایی این کودکان نیز با این نوع اختلال رابطه مستفیم دارد. مصرف نکردن شیرینی‌جات، فست فودها و نوشابه می‌تواند تحریک پذیری این کودکان را کمتر کند.