امسال نيز پيشگيري از مهاجرت‌ها از طريق توسعه مناطق روستايي و تأمين امنيت غذايي شعار روز جهاني غذا شده است؛ اين در حالي است كه مسئولان وزارت بهداشت در مورد توليد گندم و برنج مورد نياز، صادرات و واردات آن و جابه‌جايي نوع ايراني اين محصولات با خارجي آن حرف مي‌زنند. نگاه جهاني فائو به مسئله مهاجرت تنها به نقل و انتقال مردم از گوشه‌اي از جهان به گوشه ديگر ختم نمي‌شود؛ بلكه به مهاجرت‌هاي مردمي كه در يك منطقه يا يك كشور دچار بحران غذايي و ناامني غذايي و تغيير محل زندگي شده‌اند توجه شده است. در بيانيه امسال نيز فائو به امنيت غذايي براي نگهداشت مردم مناطق فقير و كمتر توسعه يافته در كشورها تأكيد دارد. از بين رفتن شغل كشاورزان خرده‌پا در روستاها منجر به مهاجرت گسترده به حاشيه شهر‌ها مي‌شود.
آنها كه پيش از اين جزو جمعيت توليد‌كننده بودند، به جمع مصرف‌كنندگان صرف مي‌پيوندند و به‌دليل محدوديت منابع در شهر‌ها رو به بزهكاري مي‌آورند. اگرچه نگاه سازمان جهاني فائو براي كشور‌هاي فقير و رو به خشكسالي، حمايت از كشاورز و جوامع محلي است، در ايران اين نگاه هنوز به سمت «سيب سلامت» است. سيب سلامت در مورد محصولي است كه به فرايند صنعتي رسيده؛ اين در حالي است كه درصد خيلي پاييني از محصولاتي كه در روز مصرف مي‌كنيم صنعتي است. نان، برنج، سبزي و صيفي‌جات، گوشت و... محصول زندگي كشاورزي است. در واقع 5 تا 10درصد از مواد غذايي مصرفي در سفره‌هاي ما صنعتي است و ما هر سال ميليارد‌ها تومان براي استاندارد‌سازي آن از طريق سيب سلامت هزينه مي‌كنيم.
به‌نظر مي‌رسد دولت به جاي پرداختن به مسائلي از اين دست بايد به حمايت از جامعه روستايي بپردازد كه در كشاورزي و تأمين مواد غذايي جوامع كوچك نقش مؤثر دارد. مؤسسه استاندارد با اداره نظارت بر مواد غذايي در حالي با هم رقابت ميكنند و استاندارد‌هاي نمك و چربي و شكر را تعيين ميكنند كه نيمي از جمعيت روستايي كشور از بي‌غذايي در شرايط نامساعدي قرار دارند. نتيجه تحقيق ريز‌مغذي‌ها نشان داد كه يك عده غذاي كافي براي خوردن ندارند. وقتي خشكسالي جمعيت روستايي را تحت‌تأثير قرار مي‌دهد، دولت بايد به فكر تأمين آب و مايحتاج اين افراد باشد به‌طور مثال با انرژي خورشيدي آب شور را به شيرين تبديل كند و مانع از خالي‌شدن نيمه‌جنوبي كشور از سكنه شود. اگر سيستان و بلوچستان، هرمزگان و خوزستان در اثر خشكسالي خالي از سكنه شود، امنيت كشور به خطر مي‌افتد. به‌نظر مي‌رسد برنامه‌ها و سياست‌هاي كلان كشور بايد به سمت حمايت از كشاورزي و خالي نشدن روستاها از سكنه با توليد غذا با هزينه و انرژي كمتر برود.