به گزارش ایسنا، دریاچه بایکال در جنوب سیبری که دارای یک پنجم آب شیرین غیرمنجمد در جهان است در فهرست میراث جهانی یونسکو قرار دارد. تنوع زیستی بالای دریاچه بایکال شامل ۳۶۰۰ گونه حیوانی و گیاهی می‌شود که بیشتر آن‌ها بومی همین دریاچه هستند.
هر چند طی چند سال گذشته این دریاچه که جزء جاذبه‌های گردشگری بین‌المللی است با پدیده‌های مخربی روبرو شده که برخی از آن‌ها برای محققان ناشناخته باقی مانده است.
این پدیده‌های مخرب شامل ناپدید شدن ماهی امول، رشد سریع جلبک‌های فاسد و تلف شدن گونه‌های بومی اسفنج‌ها در این دریاچه است.
ماه گذشته یونسکو در گزارشی نسبت به وضعیت اکوسیستم این دریاچه ابراز نگرانی و اعلام کرده که فشار قابل توجهی به این دریاچه وارد است و کاهش تعداد ماهی‌ها یکی از تأثیرات قابل مشاهده آن است.