به گزارش ايسنا، شهلا کاظمی‌پور تعداد کل خانوارهای ایرانی در سال 95 را حدود 24 میلیون نفر اعلام کرد و ادامه داد: درصد خانوارهای زن سرپرست در سال 85 ، بیش از 1.5 میلیون نفر (9.4 درصد ) بوده که این تعداد در سال 95 با رسیدن به بیش از 3 میلیون نفر به 12.7 درصد افزایش یافته است.
این جمعیت شناس در ادامه با اشاره به افزایش تعداد خانوارهای تک نفره در یک دهه اخیر تصریح کرد: در سال 85 بیش از 880 هزار خانوار تک نفره در کشور مورد شمارش قرار گرفته بود که این رقم در سال گذشته به بیش از دو میلیون نفر رسیده است. از این تعداد بیش از 68 هزار خانوار مرد سرپرست و بیش از یک میلیون و 350 هزار خانوار زن سرپرست هستند. به عبارتی دیگر می‌توان گفت 12 درصد از مجموع 24 میلیون خانوارهای کشور، زن سرپرست هستند.
به گفته وی آمار خانوارهای تک نفره به نسبت کل خانوارهای کشور در سال 85، 5.2 درصد بوده که این عدد در سال 95 به 8.5 درصد رسیده، این در حالیست که 66.4 درصد از کل خانوارهای «تک نفره» زن سرپرست هستند.
وی با اشاره به اینکه این درصد کل خانوارهای یک نفره به کل خانوارها در سال گذشته 8.5 درصد است گفت: 3.3 درصد از تعداد خانوارهای یک نفره مرد سرپرست متعلق به مردان است همچنین درصد مردان تک زیست 20 تا 44 سال به کل جمعیت 2 درصد و این رقم در مرد زنان 1 درصد است. 6 درصد از مردان 20 تا 44 ساله تک زیست نیز تا کنون ازدواج نکرده‌اند. این رقم در مورد زنان 3 درصد را نشان می‌دهد.
- افزايش علاقه به تنهازيستي
- علل تنهازيستي چيست؟
این جامعه شناس با اشاره به عوامل مختلفی که در تنهازیستی موثر هستند تصریح کرد: به تاخیر افتادن سن ازدواج، عدم اتکای مالی به خانواده، افزایش میزان طلاق و مهاجرت‌های شغلی و تحصیلی مهمترین عواملی هستند که در تنهازیستی تاثیر گذاشته‌اند.
این استاد دانشگاه کمرنگ شدن کارکردهای خانواده را از دیگر عوامل رواج تنهازیستی در جامعه دانست و افزود: شکاف نسلی بین جوانان و والدین و کمرنگ شدن کانون و فضای گرم خانواده از دیگر عوامل موثر در این پدیده بوده‌اند.
وی با اشاره به اینکه مجرد بودن با تنها زیستن متفاوت است اظهار کرد: در حال حاضر تیپ مشخصی را برای افراد مجرد جامعه ایرانی در نظر گرفته‌اند که هر کس از دایره این تعریف خارج شود تحت عنوان معضل از آن یاد می‌شود، این در حالیست که همزمان با تغییر همه ساختارهای جامعه و ورود تکنولوژی به عرصه‌های مختلف زندگی رفتارهای شهروندان و در نتیجه سبک شکل گیری خانواده در ازدواج نیز تغییر خواهد کرد.
- تاخير در ازدواج معضل نيست
این جمعیت شناس با بیان اینکه تعداد زنان 44 تا 49 ساله متاهل بر اساس آمارهای سال 95 نزدیک به 96 درصد است، اضافه کرد: این آمار نشان می‌دهد با یک معضل اجتماعی روبرو نیستیم چراکه از یک طرف می‌خواهیم دختران و پسران جوان تحصیلات عالی داشته باشند و از طرف دیگر این سوال را مطرح می‌کنیم که چرا آنها ازدواج نمی‌کنند؟
کاظمی‌پور در ادامه با اشاره به اینکه در حال حاضر تنها ازدواج به تاخیر افتاده است اما از میزان عمومیت آن کم نشده است تصریح کرد: بر اساس آمارها بیش از 98 درصد مردان 40 تا 49 سال متاهل هستند. همچنین زنان متولد شده در دهه 60 نیز تا حد زیادی ازدواج کرده‌اند بنابراین می‌توان گفت ازدواج برای بیشتر جوانان امری مطلوب تلقی می‌شود با این وجود جوانان می‌خواهند با خودسازی بیشتر و پتانسیل مطلوب در سنین بالاتر ازدواج کنند.
وی که بااشاره به ارایه آمار فوق در نشست «تنها زیستی و زندگی مجردی جوانان»، با انتقاد از تحلیل‌های آماری که معتقدند تعداد ازدواج‌ها در جامعه ایران کاهش یافته است، افزود: بیشترین آمار ازدواج در ایران در سال 85 و بیش از 890 هزار مورد بوده است. این رقم به دلیل ساختار جمعیت در معرض ازدواج محقق شده است. بنابراین اگر میزان ازدواج با جمعیت در معرض ازدواج حال حاضر ایران را محاسبه کنیم، متوجه می‌شویم در تعداد ازدواج‌ها به کل جمعیت، با کاهش روبرو نبوده‌ایم.
کاظمی پور با اشاره به تنگناها و مسائل اجتماعی که به شکل موانع ازدواج بر سر راه جوانان قرار گرفته است اظهار کرد: در جامعه غربی جوانان به شکل همزیستی با یکدیگر زندگی می‌کنند. این پدیده در غرب نوعی تاهل محسوب می‌شود ولی در ایران به دلیل مسائل عقیدتی این مسئله قابل قبول نیست. بنابراین این خانواده‌ها هستند که باید امر ازدواج را برای جوانان تا جای ممکن تسهیل کنند.
وی با اشاره به اینکه تنهازیستی به تنهایی آسیب محسوب نمی‌شود اظهار کرد: گاهی جوانان به دنبال خودسازی هستند و حتی زمانی که در کانون خانواده قرار دارند سبک زندگی جمعی ندارند، اما تلاش دارند تا با رسیدن به شرایط با ثبات‌تر تصمیم به ازدواج بگیرند.