براساس گزارش ساينتيفيك ريپورت، ساخت اين سيستم آزمايشي از 11 سال پيش آغاز شده‌است و هدف از ساخت آن درك بهتر چگونگي پردازش آنچه انسان درك مي‌كند توسط مغز است و اينكه چگونه روند پردازش واقعيت و توهمات متفاوت است.
محققان مركز علوم هوشياري سكلر دانشگاه ساسكس در بريتانيا مي‌خواهند اين را دريابند كه آيا ميان درك واقعيت و توهم تفاوتي وجود دارد يا واقعيت خود نوعي ويژه از توهم و هذيان است؟ از اين رو براي پاسخ دادن به اين پرسش از تصاوير رايانه‌اي هذيان‌گونه‌اي استفاده كرده‌اند.
اين پروژه هنوز در دست بررسي است. اگرچه برخي از نتايج اوليه اين تحقيق در قالب مقاله‌اي درباره مقايسه تاثيرات ماشين هذيان با تاثيرات داروهاي روانگردان چاپ شده‌است. نتايج به دست آمده باعث شده‌اند محققان ادعا كنند كه انسا همواره در هذيان است،و و زماني كه اين هذيان پذيرفته ميشود، آن را واقعيت مي‌ناميم.
هذيان يكي از كاربردي‌ترين ابزارها در مطالعه مغز است زيرا مي‌تواند مكانيزمي كه مغز را از مسير عادي خارج مي‌كند را به دانشمندان نشان دهد. با اين‌همه استفاده از داروهاي روانگردان به نام علم در زمينه اين تحقيقات كارامد نخواهد بود زيرا اين مواد مي‌توانند تركيبات شيميايي مغز داوطلبان را تغيير داده و جداسازي تاثيرات بصري اين حالت مغزي را دشوار سازد.
از اين رو براي ايجاد حالات توهم در مغز،دانشمندان از سيستم خواب عميق گوگل كه در آن از شبكه عصبي براي بررسي و شناسايي الگوها و ويژگي‌هاي تصويري استفاده ميشود بهره بردند. اين سيستم تاكيدي مضاعف بر الگوي شناخت مغزي است، به بياني ديگر مغز جهان را به شكل اغراق‌شده تفسير مي‌كند،تا حدي كه سيستم آغاز به ديدن موضوعاتي مي‌كند كه در جهان واقعي وجود ندارند.
از آنجايي كه اين سيستم در ابتدا با استفاده از حجم زيادي از تصاوير سگ‌ها آموزش ديده‌است، در بيشتر موارد جهاني مملو از سگ‌ها را متصور ميشود. محققان از نسخه‌اي ارتقا يافته از سيستم خواب عميق براي پدازش تصويري پانورامايي از محوطه يك دانشگاه استفاده كردند و سپس آن را به 12 داوطلب نشان دادند و دريافتند كه هذيان‌هاي بصري شباهت زيادي به توهماتي دارند كه تحت تاثير مواد توهم‌زا ايجاد مي‌شوند.
از داوطلبان پرسيده مي‌شد كه آيا حس عدم كنترل دارند يا نه و اينكه آيا الگوها و رنگ‌ها را مي‌بينند. پاسخ‌هاي آنها شباهت زيادي به نتايج مطالعه سال 2013 درباره روانگردان‌ها داشت. در ازمايشي ديگر از 22 داوطلب پرسيده شد كه آيا هيچ نوع تحريف زماني يا حس درهم تنيدگي زماني را احساس مي‌كنند؟ در اين مورد پاسخ‌ها شبيه به زماني بود كه داوطلبان ويديوهايي كنترل شده را تماشا كرده‌بودند.
از اين رو محققان دريافتند اين سيستم مي‌تواند برخي از ابعاد توهم‌زاديي مواد مخدر را شبيه‌سازي كند. اين سيستم بيار انعطاف‌پذير است و مي‌توان آن را به هرشكلي دچار تغيير كرد. داوطلبان در آينده قادر خواهند بود عوامل يك تجربه متوهمانه را خود تعيين كنند.