موی تای که در زبان انگلیسی تای بوکسینگ نامیده می‌شود، هنر رزمی و روش دفاع از خود است که در آن از ضربه‌های مشت، آرنج، زانو و پا استفاده می‌شود و در آن هیچ عضوی از بدن غیر فعال نمی‌ماند. در واقع می‌توان گفت که «موی تای» نبرد با سلاح‌هایی است که همیشه همراه آدمی است و افراد بشر به طور خدادادی از آن بهره‌مند هستند.
این رشتهٔ ورزشی دارای قدمتی بیش از ۲۰۰۰ سال در کشورهای تایلند، میانمار، کامبوج و مالزی می‌باشد. روز ۱۷ مارس در تايلند روز موی تای نامیده شده است.
موی تای یکی از سبک‌های آزاد ورزش‌های رزمی است، مبارزات آن به صورت برخورد کامل و در رینگ برگزار می‌شود.
تکنیک‌های مشت در موی تای شباهت زیادی به بوکس غربی دارند و وجود فنون گلاویزی، این رشته را به کیک بوکسینگ و ساندا نزدیک ساخته است.
به دلیل این شباهت‌ها بسیاری از ورزشکاران موی تای در مسابقات کیک بوکسینگ، کی ۱ و ساندا نیز شرکت می‌کنند.
- موای تای در ایران
درسال ۱۳۶۸ موی تای توسط «محمد توحیدی»، کاپیتان اسبق تیم ملی کاراته ایران به کشور آورده شد. او دورهٔ آموزش اين ورزش را در کشور هلند به پایان رسانده و به ایران برگشت. این ورزش از سال ۱۳۷۳ به صورت رسمی از سوی فدراسیون ورزش‌های رزمی به رسمیت شناخته شده و تیم ملی موی تای زیر پوشش وزارت ورزش به مسابقات گوناگون برون مرزی اعزام می‌شود.