به گزارش همشهري آنلاين به نقل از گاردين، او كه يك زندگي سالم داشت و از نظر جسمي بسيار سالم بود، يك‌بار در 1962 از بيماري فلج اطفال جان سالم در برد اما حدود دو دهه بعد سندروم پس از بيماري دوباره سراغش آمد و اين بار در 2008 جان سي كلارك را گرفت؛ آن هم كسي كه نامش چند دهه در كنار رابرت هاينلاين و آيزاك آسيموف به عنوان «سه بزرگ» در تالار مشاهير ادبيات و دنياي علمي تخيلي ثبت شده بود.
نام كلارك براي مدتي همه‌جا بود؛ كتاب‌هايش را همه كتابفروشي‌ها داشتند، خودش در تلويزيون برنامه «دنياي رازآلود آرتور سي كلارك» را اجرا مي‌كرد، نويسنده چيره‌دست علمي تخيلي بود و هوادار جدي پرواز در فضا اما در عين حال مي‌شد گونه علمي تخيلي را در او خلاصه كرد؛ با «9 ميليارد نام خدا»، «پايان كودكي» و «2001: اوديسه فضايي» بهترين مجموعه داستان كوتاه، رمان و فيلمنامه علمي تخيلي قرن بيستم را در كارنامه داشت.
نويسنده نامدار بريتانيايي كه 90 سال در اين دنيا زيست و سرانجام در سريلانكا از دنيا رفت، در سال‌هاي پاياني عمر بيشتر رو به توليد دنباله‌هايي براي شاهكاري ابتدايي خود آورد تا اينكه كارهاي تازه خلق كند. «ملاقات با راما» سال 1973 منتشر شد و تقريبا تمام جايزه‌هاي مربوط به گونه علمي تخيلي را از آن خود كرد اما سه دنباله اين كتاب كه كلارك بين سال‌هاي 1989 تا 1993 با همكاري جنتري لي نوشت، هيچ جايزه‌اي نبردند و شايسته تحسين و ستايش هم نبودند.
كلارك كه فيلمنامه علمي خيالي «اوديسه فضايي» را براي كوبريك نوشته بود، بعدها يك رمان از روي همين فيلمنامه خلق كرد كه از جنبه‌هاي مختلف با فيلم تفاوت‌هاي اساسي داشت. چيزي نگذشت كه سندروم دنباله‌نويسي دوباره به جان آقاي نويسنده افتاد و او در دهه 1980 شروع به نوشتن ادامه «2001: اوديسه فضايي» كرد؛ «2010: اوديسه دو»، «2061: اوديسه سه» و وقتي شماره چهارم با نام «3001: اوديسه نهايي» منتشر شد، طرفدارانش نفسي به راحتي كشيدند.
حتي اگر هيچ‌كدام از اينها در كارنامه آرتور سي كلارك نبود، باز هم خواندن متن‌هاي دقيق و شيوه نگارش سرشار از جزئيات او مي‌تواند مخاطبان را به دنياي لذت بردن از شگفتي‌ها دعوت كند. آقاي نويسنده كه سال 2000 نشان شواليه دريافت كرد و سر آرتور لقب گرفت، نام خود را روي مهم‌ترين جايزه علمي تخيلي بريتانيا نهاده است. ضمن اينكه انبوه هوادارانش مي‌توانند «كينگ آرتور» هم صدايش كنند!