من 24ساله بودم. ظاهر من ژاپني به‌نظر مي‌رسيد، اما برخلاف اكثر مردان ژاپني كه در آن روزها در بريتانيا ديده مي‌شدند، من موهاي بلندي تا شانه‌هايم و يك سبيل افتاده همانند راهزنان داشتم. تنها نكته عجيب در صحبت كردنم، لهجه‌ام بود. همانند مردمان شهرهاي جنوب انگلستان.»
به‌گزارش ايبنا، مراسم اهداي نوبل ادبيات سال 2017با حضور پادشاه سوئد در محل آكادمي نوبل برگزار شد و كازوئو ايشي‌گورو جايزه 9ميليون كروني نوبل را از آن خود كرد.برنده نوبل 2017نويسنده‌اي است انگليسي با تبار ژاپني. كسي كه به زبان انگليسي مي‌نويسد اما ظاهرش بسياري را به اشتباه مي‌اندازد كه نويسنده‌اي ژاپني باشد.
«كازوئو ايشي‌گورو» خطابه خود را با جمله‌هاي بالا آغاز كرد. خطابه نوبل ايشي‌گورو در حقيقت روايت همين ماجراست. ايشي‌گورو برخلاف بسياري از برندگان نوبل در خطابه خود به موضوعات اجتماعي يا وظيفه ادبيات نپرداخت بلكه روايتي از زندگي و سلوك شخصي خود در مقام نويسنده را به‌عنوان خطابه ايراد كرد. روايتي از هويت، زندگي شخصي تا تجربه‌هاي خود در مسير نوشتن، از انتشار نخستين داستان‌هاي كوتاه تا انتشار نخستين رمان، نخستين سفرش پس از سال‌ها به ژاپن و...
«من در آوريل سال 1960، در پنج سالگي با والدين و خواهرانم به شهر گيلدفورد در ساري، منطقه‌اي ثروتمندنشين در 30مايلي جنوب لندن آمدم. پدرم يك محقق و دانشمند بود، يك اقيانوس‌شناس كه براي دولت بريتانيا كار مي‌كرد. ماشيني كه او اختراع كرد، امروز بخشي از مجموعه دائمي موزه علم در لندن است...
من بزرگ مي‌شدم. پيش از اينكه دنياي خيالي خودم را بسازم، يك مكان با جزئيات دقيق به نام ژاپن در ذهنم ساخته بودم. جايي كه من تاحدودي به آن تعلق داشتم و از آن هويت و اعتماد به نفسم را به‌دست مي‌آوردم. اين حقيقت كه من در آن زمان هرگز از لحاظ فيزيكي به ژاپن نرسيدم تنها موجب ايجاد يك ديدگاه بهتر و شخصي‌تر از كشور در من شده بود.»
ژاپني كه نويسنده در دنياي درونش ساخته و در ذهنش با آن زندگي مي‌كند و انگلستاني كه دنياي بيروني نويسنده است و زندگي واقعي‌اش در آنجا مي‌گذرد. خطابه نوبل ايشي‌گورو يكي از جذاب‌ترين و متفاوت‌ترين خطابه‌هاي نوبل در سال‌هاي اخير بود.«روايت من از انگلستان، افسانه‌اي است از چارچوب‌هايي كه باور داشتم در تصورات بسياري از مردم جهان ازجمله كساني كه هرگز در آن كشور نبوده‌اند، وجود دارد.»