اين عمارت که به دست مهندسان آلماني در سال‌هاي 1314 تا 1318 در خاک تبريز ريشه دوانده، از نمادهاي تبريز است و ظاهري متفاوت با معماري ايراني دارد.
برج ساعت چهارصفحه‌اي آن با طنين موزون زنگ‌هايش، هر15دقيقه يک‌بار گذشت زمان را به گوش مردم تبريز مي‌رساند. نماي خارجي بنا از سنگ تراشيده شده و نقشه‌ي ساختمان شبيه يک عقاب در حال پرواز است.
اين بنا در سال 1386 به موزه‌ي شهر تبديل شد و در آن اشياي قديمي متفاوتي نگه‌داري مي‌شود؛ فرش‌ها، سکه‌هاي قديمي و ابزار تاريخي ديگر.
البته در كنار موزه، سال‌هاست از بخشي از بنا استفاده‌ي اداري مي‌شود. دفاتر نمايندگان اعضاي شوراي شهر اين‌جاست و جلسات مهم شهردار در اين‌جا برگزار مي‌شود و اين موضوع سبب فرسايش اين بناي تاريخي و زيبا شده است.
در ورودي اين عمارت يك تاکسي قديمي به چشم مي‌خورد که اولين تاکسي ايران لقب گرفته است. هرچند نمي‌توانيد سوار اين تاکسي شويد، با ديدنش سوار ماشين زماني مي‌شويد که اشتياقتان را براي ديدن طبقات مختلف تاريخ بيش‌تر مي‌کند.
بهنام عبداللهي، 16ساله
خبرنگار افتخاري از تبريز
عكس: مليكا غلامي، 13ساله
خبرنگار افتخاري از تهران