اگر که به آنها توجه شود، اگر که در بحث آموزش و آگاهیدهی جدیشان بگیریم و جایگاه متناسبی برایشان ترسیم کنیم. این زنان هستند که 50درصد جامعه را تشکیل میدهند و در مقام مادر، فرزندان و آیندهسازان جامعه را تربیت میکنند. داستان آینده را بدون حضور زنان نمیشود نوشت. جامعهای را میتوان پیشرو دانست که زنها در آن، نقش کلیدی ایفا کنند. نقش و سهم زنها در توسعه و پیشرفت غیرقابل انکار است.
زنان آگاه، اندیشمند و کنشمند بار سنگین تربیت و پرورش و شکلدهی به فرزندان را بر دوش میکشند. اگر میخواهیم آیندهای روشن داشته باشیم، اگر به دنبال جامعهای اخلاقی هستیم، اگر به آموزههای دینی و مفاهیم و ارزشهای پایدار انسانی پایبندیم،
چارهای جز جدیگرفتن زنان نداریم. فراموش نکنیم که زنان و مادران این سرزمین با فداکاری و گذشت، با وجود تمام کاستیها و مشکلات، در دشوارترین شرایط، از خود گذشتند و به فرزندانشان پرداختند. مادران صبر، مادران انتظار، مادرانی که فرزندانشان را به جبههها فرستادند؛ مادرانی که پارههای تنشان را از کف دادند؛ اسطورههای صبر و ایمان و اعتقاد، که بهترین فرزندان این سرزمین را تربیت کردند...
در جامعه امروز ایران که با انبوه چالشها و مشکلات مواجه است، نمیتوان چشم بر نیمی از جمعیت کشور بست، قابلیتهایشان را انکار کرد، حق رشد و آگاهی و امکان پیشرفتشان را نادیده گرفت و بعد، انتظار بهبود اوضاع را داشت. درحالیکه سالهاست منحنی فارغالتحصیلان دانشگاهها بهنفع خانمها تغییر کرده و پذیرفتهشدگان کنکور را بیشتر دختران تشکیل میدهند، در عرصههای فناوری و مدیریتی تا چه اندازه به این ظرفیت عظیم توجه شده است؟
شایستهسالاری که مدام از آن دم زده میشود، چگونه درمورد خانمهای توانا و تحصیلکرده اعمال شده است؟ چقدر توانستهایم جامعهمان را از آسیبهای تبعیض جنسیتی دور کنیم؟ چقدر برای تعالی و آگاهیبخشی به زنان آسیبپذیر تلاش کردهایم؟ کاش میشد به همه این سؤالها با افعال مثبت پاسخ داد.
اگر نگاهمان به آینده است، اگر آتیه این سرزمین برایمان اهمیت دارد، اگر علاقهمندیم فرزندانمان افتخارآفرین شوند، نمیتوانیم با روشهای غلط و امتحانپسداده، مسیرمان را ادامه دهیم. دختران امروز، مادران فردا هستند و با چشمپوشی بر خواستهای مشروعشان و نادیده گرفتن تواناییهایشان و فراهمنکردن امکان رشد و آگاهیشان، آینده را به کابوسی هولناک تبدیل میکنیم. برای رسیدن به ایرانی بهتر و آبادتر، زنان، این معماران آینده را جدیتر بگیریم.