تاریخ انتشار: ۳۱ فروردین ۱۳۹۷ - ۰۷:۱۳

نمی‌دانم چرا درباره‌ی چیزهایی که نمی‌دانیم، نظر می‌دهیم! به آدم‌ها می‌گوییم چگونه باشند و هر‌چه برای خودشان شخصیت ساخته‌اند، با دو یا سه جمله به دست باد می‌سپاریم!

خواهر‌ بزرگ‌تر به خواهر کوچک‌تر مي‌گويد چه کند، در حالي که خودش هنوز سرد و گرم نچشيده‌!

پدرها و مادرها چيزهايي را که از پدران و مادرانشان به ارث برده‌اند، براي فرزندشان تجويز مي‌کنند و به آن‌ها اجازه‌ى شکوفايي نمي‌دهند. انگار زندگي يک دستورالعمل دارد و آن را به ديگران ديکته مي‌کنند: بهترين‌ها برترين‌ها هستند. نقطه، سر خط!

چه‌قدر استعداد و ذوق و شوق‌ سر همين مسئله نابود مي‌شود. لابد کسي نيست که بگويد لازم نيست حتماً برترين باشي. بايد بتواني بهترين خودت باشي!

نکنيم اين كارها را! قبول کنيم که همه انسانيم و انسان کامل نيست. همين بودن‌ها و نبودن‌ها ما را از هم متمايز مي‌کند. بايد بتوانيم ديگري را همان‌‌طور که هست دوست بداريم. همان‌‌طور که هست!

 

فاطمه موسوي، 14ساله

خبرنگار افتخاري از كرج

عكس: مهرانا سلطاني، 15ساله

خبرنگار افتخاري از سروستان