به گزارش همشهري آنلاين، لارس فن‌ترير كه با «ماليخوليا» عنصر نامطلوب تشخيص داده و از فرانسه اخراج شده بود، حالا در سينما نام همرديف جنجال و حاشيه است. جلسه نمايش «خانه‌اي كه جك ساخت» درباره 12 سال از زندگي يك قاتل سريالي (با بازي مت ديلن) جزو تجربه‌هاي عجيب تاريخ كن بود؛ هو، سوت، خنده، خروج به نشانه اعتراض و در پايان هم شش دقيقه تشويق ايستاده تماشاگران حاضر در كاخ جشنواره.
فيلمساز دانماركي كه به دليل حضور فيلمش در بخش خارج از مسابقه در نشست خبري شركت نكرده و به نوعي روزه سكوت گرفته بود، پس از چند روز لب به سخن گشود و حرف‌هايي زد كه بار ديگر بوي جنجال و حاشيه مي‌دهد. فن‌ترير كه به نظر از شاكي شدن تماشاگران و ابراز نفرت آنها خوشحال است، در گفتگو با خبرنگار سينه‌يوروپا يك اظهار نظر شگفت‌انگيز هم مي‌كند: «در زندگي‌ام هرگز كسي را نكشته‌ام اما اگر دست به قتل بزنم، قرباني به احتمال فراوان يك روزنامه‌نگار خواهد بود!»
- اندكي پس از نمايش «خانه‌اي كه جك ساخت»، واكنش‌هاي تماشاگران خيلي زود بازتاب رسانه‌اي يافت؛ از خروج از سالن و ابراز نفرت تا غرغرها با صداي بلند.
ديدن همين واكنش‌ها خيال من را خيلي خيلي راحت كرد. اين خيلي مهم است كه محبوب همه نباشي، چون سرآغاز ناكامي است. البته مطمئن نيستم كه به اندازه كافي از من و فيلم متنفر شده باشند. اگر فيلم را بپسندند، يعني يك مشكلي هست اما بازتاب واكنش‌ها نشان داد تا حدودي موفق شده‌ام. در هر حال، از نوشتن اين فيلمنامه خيلي لذت بردم. من خيلي درباره قاتل‌هاي سريالي نمي‌دانم و خودم هم هرگز كسي را نكشته‌ام اما فكر مي‌كنم اگر دستم به خون كسي آلوده شود، احتمالا يك روزنامه‌نگار خواهد بود.
- در تمام اين سال‌ها در فيلم‌هاي تو شاهد حضور زنان خوب بوده‌ايم. چرا اين بار با يك چرخش اساسي سراغ يك مرد شيطان‌صفت رفته‌اي؟
اين وظيفه‌اي بود كه به خودم دادم كه بسيار لذتبخش و در عين حال كمي كودكانه بود. به ويژه اينكه فهميدم همه زنان به شدت احمق به نظر مي‌رسيدند. براي اينكه به دركي تازه از اين فضاها برسم، به اندازه كافي داستان‌هاي پاتريشيا هاي‌سميت را خواندم و به يك شخصيت اصلي رسيدم كه در مواجهه با كارهاي وحشتناك بسيار خونسرد عمل مي‌كند.
- بازگشت دوباره به كن چه حس و حالي دارد؟
خوب. احساس مي‌كنم در خانه خودم هستم. روزي كه براي نمايش فيلم وارد سالن شدم، استقبال بسيار گرم بود. ضمن اينكه از بودن در بخش خارج از مسابقه راضي‌ام. انگار كه خواسته باشند بابت اتفاق‌هايي كه هفت سال پيش افتاد، كمي مرا تنبيه كرده باشند! تيه‌ري فرمو (مدير جشنواره كن) براي بازگشت من بسيار زحمت كشيد. مي‌دانيد كه از بين بردن برچسب عنصر نامطلوب كاري سخت است، بسيار سخت. من بايد يكي از بدترين رقابت‌كنندگان باشم. 12 بار در بخش مسابقه كن حضور داشته و چهار تا پنج جايزه برده‌ام. ديگران اگر چهار پنج جايزه ببرند، ديگر دست از تلاش مي‌كشند اما من هر بار آمده‌ام آن هم براي هيچ. از آنجا كه هر بار براي شركت در جشنواره خودم با خودرو از دانمارك تا فرانسه آمده‌ام، خيلي تحقيرآميز است كه روز آخر به تو بگويند هيچ جايزه‌اي نبرده‌اي.
- اصلا به اين فكر كرده‌اي كه هفت سال دوري از كن چگونه تو را دگرگون كرد؟
فكر مي‌كنم اين روزها كمي افتاده‌تر شده‌ام. براي كنار گذاشتن مشكل اعتياد به الكل يك برنامه بزرگ و اساسي داشتم و بيشتر به شيوه دم را غنميت شمردن پيش مي‌رفتم. اينجا در كن البته لب نزدن به نوشيدني‌ها غيرممكن مي‌شود! مي‌كوشم خوش باشم و خودم را چندان ناراحت كنم تا ناچار نباشم دوباره به نوشيدني پناه ببرم.
- برنامه بعدي‌ات در حوزه فيلم و سينما چيست؟
ايده ساختن 36 فيلم كوتاه 10 دقيقه‌اي در ذهن دارم به نام «اتودها» كه بر اساس آموزه‌هاي ژرژ پولتي، استاد فرانسوي سينما درباره 36 حالت نمايشي توليد مي‌شود. فيلم‌ها به زبان‌هاي مختلف ساخته مي‌شوند و اميدوارم دوره فيلمبرداري بسيار لذتبخش باشد. وقتي كار مي‌كنم، كمتر مي‌ترسم.