به گزارش همشهري آنلاين، پيتر بردشا منتقد ارشد سايت و نشريه گاردين همزمان با آغاز هفتاد و يكمين جشنواره فيلم كن در مطلبي تحليلي 10 فيلم برنده نخل طلا را به ترتيب اهميت و اعتبار فهرست كرده كه «طعم گيلاس» زنده‌ياد عباس كيارستمي در رده دوم قرار دارد. اين فيلم سال 1997 در پنجاهمين دوره كن در بخش مسابقه به نمايش درآمد و هيات داوران به رياست ايزابل آجاني، بازيگر نامدار فرانسوي نخل طلايي بهترين فيلم را (در كنار «مارماهي» شوهي ايمامورا) به آن اهدا كرد.
بردشا درباره «طعم گيلاس» چنين نوشته است: «اين بي‌ترديد شاهكار يكي از بزرگ‌ترين شاعران سينماست؛ يك تمثيل غريب، زيبا، نامانوس و جانگداز كه حتي امروز هم نمي‌توان تفسيري دقيق از آن ارائه داد. مردي به شدت افسرده مي‌خواهد خودش با بكشد. او دنبال كسي است كه وقتي درون قبر مي‌خوابد، رويش خاك بريزد. فيلم درباره تاريك‌ترين و ناديده‌ترين جنبه‌هاي خودكشي حرف مي‌زند... سرانجام يكي پيدا مي‌شود كه مي‌كوشد با سخنان خودش مرد را از قبر و خيال خودكشي بيرون بكشد. او براي رسيدن به هدف از شيريني و لذت‌هاي زندگي مي‌گويد؛ از طعم يك گيلاس.» همايون ارشادي در نخستين تجربه بازيگري خود تنها ستاره «طعم گيلاس» است و از همان نماي اول تا پايان در فيلم حضوري تاثيرگذار دارد.
«مرد سوم» كارول ريد (1949) بر اساس داستاني از گراهام گرين و بازي اورسن ولز برترين برنده نخل طلايي تاريخ 70 ساله كن از نگاه منتقد ارشد گاردين است. «راننده تاكسي» مارتين اسكورسيزي (1976) با بازي رابرت دنيرو و جودي فاستر در رده سوم ايستاده و «اتاق پسر» ناني موره‌تي (2001) و «زندگي شيرين» فدريكو فليني (1960) با بازي مارچلو ماستروياني به ترتيب در رده‌هاي چهارم و پنجم ايستاده‌اند.
ميشاييل هانكه كه دو بار برنده نخل طلا شده با «روبان سفيد» (2009) روي پله ششم اين فهرست نشسته و «ويريديانا» ساخته لوئيس بونوئل (1961)، «پالپ فيكشن» كوئنتين تارانتينو (1994)، «پيانو» جين كمپيون (1993) و «عمو بونمي زندگي‌هاي گذشته‌اش را به ياد مي‌آورد» آپيچاتپونگ ويراستاكول (2010) هم به ترتيب هفتم تا دهم هستند.
نظر شما