نقشه‌اي به ما داده‌اند كه راهنمايي‌مان کند. مسير پرماجرايي است، چون از هرسو گياهي سر درآورده و با اسم حيرت‌انگيزش توجه‌مان را جلب مي‌کند.
ابتداي مسير فروشگاهي پر از گل و گياه‌هاي زيبا و خيره‌کننده است؛ از کالانكواها تا کاکتوس‌ها همه‌چيز به فروش مي‌رسد.
طراوت را در تک‌تک نفس‌هايمان حس مي‌کنيم. مسير صاف‌صاف است. از کنار مردمي عبور مي‌کنيم که باغ گياه‌شناسي را از حس و حال و شور و شوق پر کرده‌اند. درياچه‌ي کوچکي هم آن‌جاست. حوضي بزرگي وسط باغ است؛ حوضي با فواره‌هاي مصمم که انگار تا ما را خيس نکنند، دست‌بردار نيستند!
به آخرهاي مسير که نزديک مي‌شويم، اميد به آمدن دوباره و بازديد از گل‌هاي جديد رهايمان نمي‌کند. نام اين باغ، باغ ملي گياه‌شناسي ايران است.
عكس و متن: مليكا نادري
خبرنگار افتخاري از تهران