میتوان سرعت مکانیزمی که طول عمر سلولها را محدود میکند را کاهش داد اما این عمل باعث تقسیم کنترل نشده سلولی و سرطانی شدن سلولها میشود.
براساس گزارش نيواطلس،اكنون دانشمندان مدرسه پليتكنيك لوزان راهي را براي تغيير موثر روند اين مكانيزم كشف كردهاند كه ميتواند ناميرايي سلولهاي سرطاني را از بين برده و منجر به مرگ طبيعي و تدريجي اين سلولها شوند.
هربار كه سلولي تقسيم ميشود، از نقشه اوليهاي كه درون كروموزوم پنهان است راهنمايي ميگيرد،اما برخي از اطلاعات ژنتيكي در هر بار تقسيم ناپديد ميشوند. به منظور محافظت از تكههاي حياتي اين اطلاعات،سر كروموزومها از توالي تكرارشوندهاي به نام تلومرها پوشانده شدهاست. به تدريج و زماني كه اين تلومرها از بين ميروند، سلول را در برابر نقصها آسيبپذير ميسازند، آسيبهايي كه ما آنها را به شكل چين و چروك زير چشم، موهاي سفيد،كاهش سوخت و ساز بدن، و افزايش احتمال ابتلا به بيماري ميبينيم، به اين شكل طول تلومر ارتباطي جداييناپذير با سالخوردگي دارد.
اما انسان از يك مبارز قدرتمند برخوردار است كه در ميدان او مبارزه ميكند، تلومراز آنزيمي است كه فعالانه عليه نابودي طبيعي تلومرها عمل ميكند و در حين تقسيم سلولي، آنها را تقويت ميكند. متاسفانه تلاشهاي اين اين مبارز كوچك در نهايت چندان موثر نيستند و پيري هميشه برنده ميشود. با اينهمه اين آنزيم ضدسالخوردگي همواره يكي از بزرگترين اهداف پژوهشهاي ضدسالخوردگي بودهاست و دانشمندان به دنبال راهكارهايي براي بهبود عملكرد يا مقدار آن هستند.
اما تلومرازها يك وجه تاريك نيز دارند، سرطان ميتواند از آنها براي ناميرا ساختن تومورهايش سواستفاده كند. از اين رو مسدودسازي اين آنزيم همواره به عنوان يكي از شيوههاي مهار سرطان مورد بررسي قرار گرفتهاست و دانشمندان دريافتهاند اين تكنيك بسيار پرخطر است.
اما پژوهش جديد محققان مدرسه پليتكنيك لوزان نشان دادهاست كه ميتوان به جاي هدف قرار دادن مستقيم تلومراز در تومورهاي سرطاني، تلومرهاي آن را هدف قرار داد. در اين پژوهش محققان دو آنزيم PRDX1 و MTH1 را كشف كردند كه ميتواند از تلومرها در برابر آسيبهاي اكسيده شدن محافظت كند.
محققان دريافتند مسدودسازي اين دو آنزيم نتايج بهتري به دنبال دارد،و تلومر تومورهاي سرطاني را آسيبپذير ميسازد و حتي باوجود تلاش تلومرازها براي ترميم اين تلومرها، سلولهاي تومور به تدريج و در اثر سالخوردگي ميميرند.