براساس گزارش ساينس الرت، از زماني كه ادموند هيلاري در سال 1953 توانست براي اولين بار قله 8848 متري اورست را فتح كند، هزاران كوهنورد ديگر تلاش كردند دنبالة روي او شوند. اما هرچه به بالاي قله مي‌رسد لزوما به پايين باز نمي‌گردد و در نتيجه چندين تن زباله دامنه‌هاي اين كوه را در خود مدفون ساخته‌اند.
توريست‌ها و كوهنوردان در حين صعود و بازگشت حجم زيادي تجهيزات صعود، چادر، مخازن خالي گاز و اقلامي مشابه را به حال خود رها مي‌كنند و به اين شكل اكنون چندين تن زباله در اورست روي هم تلنبار شده‌است.
تبت و نپال هردو سيستمي اجرا كرده‌اند تا صعود‌كنندگان را تشويق كنند زباله‌هاي خود را به پايين قله بازگردانند. تبت در ازاي هر كيلوگرم زباله‌اي كه كوهنورد از خود به جا بگذارد 100 دلار او را جريمه مي‌كند و نپال پيش از صعود از كوهنوردان 4000 دلار دريافت مي‌كند كه درصورتي كه كوهنورد دست‌كم 18 كيلوگرم زباله با خود به پايين بازگرداند اين مبلغ به او بازگردانده خواهد شد.
در بخش نپال اين كوه، كوهنوردان 25 تن زباله و 15 تن فضولات را به پايين منتقل كرده‌اند، اما اين تنها بخش كوچكي از آلودگي است كه دامنه‌هاي كوه را پوشانده‌است، مشكل اينجاست كه بسياري از توريست‌هايي كه براي رسيدن به قله 100 هزار دلار هزينه كرده‌اند، اهميتي به دريافت 4000 دلار خود نمي‌دهند و زباله‌هاي خود را بدون هيچ مسئوليت‌پذيري و دركي نسبت به نجات طبيعتي كه از آن استفاده مي‌كنند، به حال خود رها كرده و بازمي‌گردند.
براساس گزارشي كه در سال 2016 منتشر شد، شرپا‌ها يا راهنماهاي اورست در هر فصل 11793 كيلوگرم فضولات انساني را به پايين كوه منتقل مي‌كنند و در گودال‌هايي در روستايي كه در نزديكي اورست واقع شده مدفون مي‌سازند و در فصل باران اين فضولات به همراه آب باران به درون رود‌هايي جاري مي‌شوند كه روستاييان منطقه از آب آن استفاده مي‌كنند.
گروه‌هاي مختلفي در تلاشند اين مشكل را حل كنند. مهندسان قصد دارند اين گودال‌هاي مملو از فاضلاب را به نيروگاه‌هاي زيستي توليد سوخت تبديل كنند و بوميان به شدت در تلاشند تا كوه را از زباله پاك كنند. طرح‌پاكسازي كوهستان چين كه بين ماه‌هاي آوريل و ژوئن سال جاري اجرا شد بيش از 8.5 تن زباله را از دل كوه جمع‌آوري كرد و برنامه‌هاي جانبي ديگري نيز براي پاك‌نگه داشتن كوهستان در دست اجرا هستند.