به گزارش سی‌ان‌ان دکتر ولادیمیر پوزنیاک، عضو بخش بهداشت روانی و سوءمصرف مواد در سازمان جهانی بهداشت که این تشخیص جدید را به ارگان تصمیم‌گیرنده این سازمان، یعنی «مجمع جهانی بهداشت» پیشنهاد کرد، می‌گوید سازمان جهانی بهداشت «روندها و تغییراتی را دنبال کرده است که در جمعیت‌ها و در حوزه حرفه‌ای رخ‌داده است.»
اما همه روانشناسان با این موضوع که اختلال بازی ویدئویی ارزش گنجاندن در طبقه‌بندی بین‌المللی بیماری‌ها را داشته باشد، توافق ندارند.
ICD به‌عنوان یک استاندارد تشخیصی مجموعه بیماری‌ها، اختلالات، جراحات و سایر عوارض بهداشتی را تعریف می‌کند.
پژوهشگران از آن برای شمارش موارد مرگ، بیماری‌ها، جراحات و علائم استفاده می‌کنند و پزشکان و شاغلان سایر حرفه‌های پزشکی از آن برای تشخیص بیماری‌ها و سایر عوارض استفاده می‌کنند. در بسیاری موارد، شرکت‌های مراقبت بهداشتی و بیمه‌ها ICD را به‌عنوان اساسی برای بازپرداخت هزینه‌ها به کار می‌برند.
پوزنیاک گفت انتظار بر این است این طبقه‌بندی اختلال بازی ویدئویی و متخصصان و نظام‌های بهداشتی را وادارد که هشیاری بیشتری نسبت به این عارضه نشان دهند و همچنین مبتلایان به این عارضه امکان بیشتری برای دریافت کمک پیدا کنند.
به گفته پوزنیاک اختلال بازی ویدئویی سه مشخصه عمده دارد. یکی اینکه رفتار بازی کردن چنان برای فرد نسبت به سایر فعالیت‌ها ارجحیت پیدا می‌کند که این فعالیت‌ها به حاشیه رانده می‌شوند.
دومین مشخصه ناتوانی در کنترل این رفتار است، به‌طوری‌که حتی در هنگام بروز پیامدهای منفی ناشی از آن رفتار، فرد آن را ادامه یا افزایش می‌دهد؛ بنابراین تشخیص اختلال بازی ویدئویی به معنای الگوی رفتاری مداوم یا عودکننده با شدت کافی است.
سومین مشخصه این است مه این عارضه باعث ناراحتی بسیار اختلال در کارکرد شخصی، خانوادگی، اجتماعی، آموزشی یا شغلی می‌شود.
برای اینکه این اختلال تشخیص داده شود، این الگوی منفی رفتاری باید دست‌کم برای ۱۲ ماه طول کشیده باشد.
پوزنیاک گفت: «میلیون‌ها نفر از کسانی در جهان که بازی ویدئویی انجام می‌دهد، حتی هنگامی موضوع بازی کردن فشرده و طولانی مطرح است، مشخصه‌های اختلال بازی ویدئویی را ندارند و دچار آن تشخیص داده نمی‌شوند.» به گفته او شیوع این اختلال «بسیار کم» است.
به گفته او این تشخیص بالینی را فقط متخصصان بهداشتی در این حوزه تعلیمات مناسب را دیده باشند، می‌توانند انجام دهند.