به گزارش خبرنگار مهر، محققان دانشگاه جان هاپکینز آمریکا در مطالعه خود به بررسی این موضوع پرداختند که کدامیک از فاکتورهای قابل درمان با بیماری ریوی بینابینی (ILD) مرتبط هستند؛ ILD گروهی نسبتاً نادر از اختلالات ناشی از زخم بافت ریه و التهاب ریه است.
این بیماری ممکن است منجر به آسیب پیشرونده، ناتوان کننده و غیرقابل بازگشت در ریه‌ها شود و معمولا بعد از تشخیص، فرد بیش از ۵ سال زنده نمی‌ماند.
اگرچه بسیاری از موارد ابتلا به این بیماری ناشی از مواد سمی زیست محیطی نظیر گردوغبار ناشی از زغال سنگ یا آزبست است، اما ILD می‌تواند به دلیل اختلالات خودایمنی، عفونت‌ها، عوارض جانبی داروها و حتی برخی علل ناشناخته ایجاد شود.
در این مطالعه، محققان به بررسی اطلاعات پزشکی ۶۳۰۲ فرد با میانگین سنی ۶۲ سال در طول یک دوره ۱۰ ساله پرداختند. نمونه خون هر شرکت کننده برای اندازه‌گیری میزان ویتامین D گرفته شد. میزان ویتامین D کمتر از ۲۰ نانوگرم در میلی لیتر، کمبود ویتامین D تلقی شد. ۳۰ درصد شرکت کنندگان دچار کمبود این ویتامین بودند.
محققان برای ارزیابی ریه‌های شرکت کنندگان، از آنها سی تی اسکن قلب گرفتند؛ ۱۰ سال بعد از شروع مطالعه ۲۶۶۸ شرکت کننده تحت سی تی اسکن کامل ریه‌ها قرار گرفتند تا به وجود زخم در بافت ریه یا سایر ناهنجاری‌ها پی ببرند.
محققان مشاهده کردند شرکت کنندگانی که دارای کمبود ویتامین D بودند دارای تعداد بیشتر نقاط روشن در ریه‌شان بودند که بیانگر آسیب به بافت ریه است. داده‌ها نشان داد افراد دارای کمبود ویتامین D یا دارای میزان متوسط ویتامین D در خون‌شان، ۵۰ تا ۶۰ درصد بیشتر دارای ناهنجاری در اسکن کامل ریه‌شان بودند که می‌تواند نشانه اولیه بیماری ریوی بینابینی باشد.
به گفته محققان، میزان ویتامین D با سپری کردن ۱۵ دقیقه در روز در زیر نور خوشید یا گنجاندن مواد خوراکی سرشار از ویتامین D در رژیم غذایی نظیر ماهی‌های چرب، تخم مرغ، محصولات لبنی غنی شده، جگر گوساله، و قارچ Portobello تامین می‌شود.