به گزارش همشهري آنلاين به نقل از گاردين، جان كلي كه چند دهه براي يافتن هزاران نامه نويسنده و شاعر نامدار ايرلندي تلاش كرده بود، اين نامه‌ها را در كتابخانه دانشگاه پرينستن پيدا كرده است. او در چند سال اخير سرگرم انجام پژوهشي براي به پايان رساندن نگارش آخرين كتاب خود درباره ييتس بود؛ چهره‌اي كه از نخستين ادباي قرن بيستم بود و سال 1923 برنده جايزه نوبل در رشته ادبيات شد.
كلي مشغول بررسي اسناد مربوط به ييتس در كتابخانه دانشگاه پرينستن در ايالت نيوجرزي آمريكا بود كه به پوشه‌اي حاوي 17 نامه از شاعر و نويسنده ايرلندي برخورد. از آنجا كه او پيش‌تر چنين نامه‌هايي را نديده بود، ماجرا را با مسئول كتابخانه در ميان گذاشت و خيلي زود مشخص شد اين مجموعه همان است كه در دهه 1970 به سرقت رفته و به تازگي بدون آن كه كسي متوجه شود در يك پاكت زردرنگ بازگردانده شده است. روي پاكت هم چنين نوشته‌اند: «هديه يك ناشناس؛ بازگرداندن آنچه در دهه 1970 دزديده شده بود.»
آخرين مجلد از نامه‌هاي دابليو بي ييتس سال‌هاي 1908 تا 1910 را پوشش مي‌دهد؛ دوره‌اي كه ماجراهاي آن در زندگي يكي از بزرگ‌ترين شاعران و اديبان انگليسي‌زبان قرن بيستم چندان شفاف نيست. كلي ويراستار ارشد مجموعه‌نامه‌هاي ييتس است و قصد دارد اين نامه‌هاي منتشرنشده را در پنجمين مجلد از مجموعه 12 جلدي انتشارات دانشگاه آكسفورد منتشر كند و در دسترس عموم علاقه‌مندان قرار دهد.
ييتس اين 17 نامه را به آرتور بولن، ناشر و اديث ليستر، دستيار خود نوشته و اظهار اميدواري كرده بود انتشار آنها جايگاه او را به عنوان شاعري برجسته تثبيت كند. نامه‌ها مربوط به سال‌هاي 1903 تا 1913 هستند و در دوره‌اي نوشته شده‌اند كه ييتس به شدت از نظر مالي در تنگنا قرار داشت. در يكي از نامه‌ها چنين آمده است: «اميدوارم ناشران پول كارهاي من را بدهند. دستم بسيار تنگ است و حدود 20 پوند بدهي دارم.»
ييتس كه مثل بسياري از نويسندگان و شاعران نتوانسته بود از راه نوشتن و شعر گفتن به نان و نوا برسد، اوضاع مالي‌اش تا سال‌هاي پاياني عمر چندان خوب نبود. او در 18 ژانويه 1939 در 74 سالگي از دنيا رفت.