به گزارش همشهري آنلاين به نقل از گاردين، ماندلا در مجموع 27 سال از 95 سال زندگي خود را در دوران حكمراني رژيم آپارتايد در آفريقاي جنوبي پشت ميله‌هاي زندان گذراند. او در اين مدت نامه‌هايي به ديگران از جمله همسرش ويني مي‌نوشت كه مرور بخش‌هايي از آنها به ويژه نامه‌هاي ارسال‌شده از زندان جزيره روبن نشان مي‌دهد در پس قلب يك مبارز سياسي، همواره مردي خانواده‌دوست و عاشق زندگي مي‌زيسته است.
كتاب 640 صفحه‌اي «نامه‌هاي زندان نلسن ماندلا» با يادداشتي از زاماساوزي دلاميني-ماندلا، نوه رئيس‌جمهوري پيشين آفريقاي جنوبي آغاز مي‌شود و با نامه‌هايي كه او در شش مرحله حضور در زندان براي عزيزانش فرستاده ادامه مي‌يابد. مرحله اول حضور در زندان محلي پرتوريا از نوامبر 1962 تا مي 1963 است. مرحله بعد حضور در زندان فوق‌امنيتي از ژوئن 1964 تا مارس 1982 است. ضمن اينكه او دو ماه در بهار و تابستان 1963 را هم در اين زندان گذرانده بود.
ماندلا مارس 1982 به زندان فوق‌امنيتي پولزمور منتقل مي‌شود و شش سال آنجا مي‌ماند. تابستان و پاييز 1988 در بيمارستان تايگربرگ و كلينيك كانستنتيابرگ مي‌گذرد و دو سال پاياني دوران زندان تا فوريه 1990 هم به زندان ويكتور ورستر اختصاص دارد. نكته‌هايي درباره نامه‌هاي زندان ماندلا و آمار و ارقام مربوط به حضور او در زندان ديگر بخش‌هاي اين كتاب تازه است كه 10 ژوييه 2018 از سوي انتشارات نورتن به بازار آمده است.
ماندلا در دوراني در تاريخ آفريقاي جنوبي به حبس ابد محكوم شد كه زندگي معني زندگي مي‌داد. او ابتدا اجازه داشت هر شش ماه يك نامه 500 كلمه‌اي فقط به اعضاي خانواده بنويسد. نلسن پيش‌نويس نامه‌هايش را در دفترچه‌هايي مي‌نوشت و آنها را در سلول خود نگه مي‌داشت و نكته تاسف‌بار اينكه دو دفترچه و يك قلم ارزشمندش ناگهان ناپديد شد. ضمن اينكه ماموران زندان گاهي نامه‌ها را نمي‌فرستادند و پاسخ نامه‌ها را به دست ماندلا نمي‌رساندند.
گفته مي‌شود ماندلا وقتي فهميده بود نامه‌اش به دست كسي كه بايد نرسيده، با ناراحتي و خشم تمام جمله‌هاي همان نامه را بازنويسي و دوباره ارسال كرده بود. نكته اينكه از زمان نوشتن نسخه اصلي نامه بيش از يك دهه گذشته بود و كيست كه نداند 10 سال در زندان چقدر سخت و كند و دردناك مي‌گذرد.