ابتدا عنوان طرح را مطرح می‌کنم با طرح «خیابان محلی برای زندگی است نه صرف تردد». تحت عنوان یادشده ؛ هر هفته یک خیابان عریض با همکاری راهنمایی و رانندگی برای 3 الی 4ساعت بسته می‌شود و با اطلاع‌رسانی که از سوی شورایاری محله صورت می‌پذیرد مادران به همراه فرزندان در خیابان حاضر می‌شوند و بچه‌ها تحت نظارت مادران به بازی می‌پردازند.
بازی‌های مختلف سنتی و جدید را تجربه می‌کنند. خیابان برای مدت کوتاهی از خودرو خالی می‌شود و صرفاً افراد در آن حضور دارند و برای چند ساعت در اختیار افراد آن محل قرار می‌گیرد. همسایه‌ها در کنار یکدیگر با هم آشنا می‌شوند، حال هم را می‌پرسند، از احوال هم با خبر می‌شوند، احساسی شکل می‌گیرد و تعاملی برقرار می‌شود،
حس خوبی ایجاد می‌شود، امکان آشنایی، شناخت و رفاقت و دوستی به‌وجود می‌آید، پیوندهای اجتماعی و همسایگی برقرار می‌شود. مردم با محیط خود ارتباط برقرار می‌کنند که تکرار و استمرار آن، حس تعلق خاطر به محله را فراهم می‌کند دلبستگی و علاقه‌مندی به محل، هزینه‌های نگهداشت محل را برای شهرداری کاهش می‌دهد و همچنین ظرفیت مشارکت مردم محله را در عمران و آبادی شهر فعال می‌سازد.
در کنار حضور زنان و فرزندان مابقی افراد محله نیز حضور دارند. اتفاقات دیگری در این اجتماع شکل می‌گیرد. زنان کار آفرین محله، محصولات و دستاوردهای خانگی خود را ارائه می‌دهند و مزد آن را از هم محله‌ای‌های خود دریافت می‌کنند و امکان این را می‌یابند که هنر خود را به همسایگان نشان دهند برخی از فعالیت‌های دیگر چون ارائه‌کنندگان صنایع غذایی همچون باقالی فروشان نیز به جذابیت مراسم می‌افزاید.
حضور شهردار و معاونین و مدیران در این جمع موردی امکان بررسی مسائل ومشکلات را به‌صورت رو در رو برای آنها ایجاد می‌کند، فاصله نیست و مردم می‌توانند خواسته‌ها و نیازهای محله خود را درحضور شهردار و سایر مسئولین مطرح کنند، در جمعی غیررسمی و صمیمانه مسائل گفته و توضیحات به آنها ارائه می‌شود و همه باور می‌کنند که در کنار هم با اعتماد به یکدیگر می‌توانند شهر و محله خود را بسازند و ضمن ایجاد محیطی شاد و پر بازی، اجتماعی محلی به‌وجود آورند.
برگزاری این جمع‌های محلی در هر هفته، بازگشت مردم به شهر را موجب می‌شود. در مدیریت منطقه 22این اهتمام وجود دارد که در همه محله‌ها با همیاری و مشارکت مردم و شورایاری‌ها محله‌های شاد و صمیمی و پر بازی را ایجاد کند.