به گزارش ايسنا؛ غلامحسین سالار احمدی - فرزند مرحوم حاج مراد علی سالار احمدی ـ بیان کرد: من از سال ۱۳۹۴ برای گرفتن مدرک درجه یک هنری پدر اقدام کرده بودم. بعد از شرکت در مراسمی که سال‌ها پیش برگزار شد، یکی از دوستان، من را برای گرفتن مدرک درجه هنری پدرم راهنمایی کرد. شغل حاج آقا کشاورزی بود و به دنبال شهرت و آوازه نبود. با وجود آنکه قبل از انقلاب در کشورهای بسیاری اجرا داشت اما حتی مدارک یا عکس‌هایی از سفرها یا اجراهایش نداشت. من آنقدر پیگیری کردم و گشتم تا توانستم مدارکی جمع و جور کنم و برای گرفتن مدرک درجه هنری او ارائه دهم.
او با بیان اینکه حاج مرادعلی سالار احمدی چهار پسر و هفت دختر دارد، ادامه داد: برادرم یحیی سالار احمدی زمانی یکی از بهترین نوازندگان تربت جام بود که هنرمندان دیگر این منطقه آن را به خوبی می‌شناسند اما به دلیل ناملایمات هنری و بی‌توجهی این کار را ادامه نداد. زیرا تا وقتی هنرمندان زنده هستند، کسی به آنها توجه نمی‌کند اما همین که از دنیا می‌روند درباره آنها به نیکی یاد می‌شود. برادر دیگرم حسن سالار احمدی که حدود ۳۷ سال دارد، معلول ذهنی و جسمی است اما دو تار می‌زند و این عمل او موجب تعجب بسیاری از اهالی تربت جام است.
فرزند هنرمند پیشکسوت موسیقی اقوام خراسان همچنین گفت: پدر من در دوران پیری و بازنشستگی فقط ۱۵۰ هزار تومان حقوق داشت. یکی از دلایلی که برادرم یحیی انگیزه‌ای برای ادامه حرفه پدر ندارد معیشت اقتصادی هنرمندان موسیقی اقوام است. شما وضعیت هنرمندان موسیقی اقوام را نگاه کنید که به چه شکلی زندگی می‌کنند. بسیاری از آنها در خانه‌هایی خارج از شهر زندگی می‌کنند و با همان حقوق ۱۵۰ هزار تومان زندگی می‌کنند.
سالار احمدی با بیان اینکه پدرم بیمه همگانی سلامت داشت، اظهار کرد: او بیمه تامین اجتماعی و حتی بیمه مکمل هم نداشت و در مدت زمانی که در بیمارستان بستری بود، هزینه‌های درمانی‌اش را خودمان پرداخت کردیم. فقط یک بار که می‌خواستیم پدرم را در بیمارستانی در مشهد بستری کنیم به مشکل برخوردیم که به کمک اداره ارشاد خراسان حل شد اما هزینه‌ای هم برای درمان حاج آقا پرداخت نکردند البته ما گله‌ای هم نداریم زیرا این کار وظیفه فرزندانش بوده است. پدرم از ابتدا هم ساده زندگی کرد و خانه‌اش در یکی از پرت‌ترین نقطه‌های تربت جام است.
او اضافه کرد: حاج آقا با سه نوازنده چیره دست منطقه تربت جام مثل نظر محمد سلیمانی، ذوالفقار عسگریان و عبدالله سرور احمدی همکاری و اجراهایی در انگلستان، تونس و لبنان و کشورهای دیگر داشته است.
فرزند مرحوم حاج علی سالار احمدی، هنرمند پیشکسوت موسیقی اقوام خراسان درباره اینکه چرا پدرش بعد از انقلاب حضور کمرنگ‌تری در حوزه خود داشته است، توضیح داد: چون پدرم کشاورزی می‌کرد و از طرفی تعداد فرزندان و مخارجش زیاد بود، نمی‌توانست کارش را رها کند به همین دلیل حضورش در حوزه موسیقی کمرنگ‌تر شد.
سالار احمدی همچنین بیان کرد: از اداره ارشاد با ما تماس گرفتند تا حاج آقا را در قطعه هنرمندان به خاک بسپاریم اما طبق وصیت پدرم، او را در بهشت محمدی تربت جام و در کنار پدر و مادرش به خاک سپردیم. روز گذشته ۲۲ مرداد ماه نیز مراسم ختم قرآنی برای او در مسجد برگزار شد. نمایندگان اداره ارشاد خراسان رضوی نیز در مراسم تشییع پدرم شرکت کردند.
فرزند این هنرمند پیشکسوت موسیقی اقوام گفت: بهتر است تا هنرمندان زنده هستند، قدر آنها دانسته شود نه اینکه وقتی از دنیا می‌روند، زیرا این اتفاق برای خانواده‌های هنرمندان هم چندان جالب و دلچسب نیست. حاج آقا چند سالی بود که به دلیل بیماری در خانه بستری بودند، چرا آن زمان که می‌توانستند تسلی بخش او و خانواده‌اش باشند، به ما سر نزدند؟ نمی‌گویم اصلا نیامدند، گاهی هم به دیدار پدرم آمدند اما آن طور که باید رسیدگی کنند تا یک هنرمندان عمرشان را برای یک هنر بگذارند، نبود.
مرادعلی سالار احمدی ـ خواننده موسیقی مقامی ـ و خواننده مقام مشهور «نوایی» بعد از تحمل بیماری و به دلیل کهولت سن و عارضه قلبی ۲۰ مرداد ماه در بیمارستان تربت جام از دنیا رفت. این هنرمند به واسطه پژوهش‌های فوزیه مجد ـ پژوهشگر موسیقی اقوام ـ به جامعه هنری و موسیقی معرفی شد. مقام نوایی اولین بار با صدای او توسط فوزیه مجد ثبت و ضبط و توسط آقای محمد تقی مسعودیه آوانگاری شد که در کتاب موسیقی تربت جام نیز منتشر شده است.