در رویکرد نخست، مردم از فعالیت‌های ناسالم اقتصادی زیان دیده‌اند و به‌طور طبیعی دولت باید درارتباط با کنترل‌نکردن فعالیت‌های اقتصادی جوابگو باشد. هم باید اقدامات اقناعی داشته باشد و هم باید به‌طور جد درصدد حل و فصل مشکلات آنها برآید. مؤسسات مالی و اعتباری به‌صورت قارچ‌گونه در نظام اقتصادی ایران روییدند و توانستند حیاط خلوت‌هایی را شکل دهند.
سلیمی‌نمین افزود: در این زمینه کم‌کاری صورت گرفته و فعالیت این مؤسسات اصولا نمی‌توانسته بدون دریافت چراغ سبز از مسئولانی که قانونا نظارت بر مؤسسات مالی و اعتباری دارند، چنین تخلفاتی را به‌دنبال داشته باشد. وی با بیان اینکه بحث پدیده شاندیز به‌عنوان یک سرمایه‌گذاری باید مورد نظارت قرار می‌گرفت ولی کوتاهی شد، تصریح کرد: این کوتاهی‌ها هم به‌علت آن بود که مدیریت پدیده خیلی از مسئولان سیاسی را نمک‌گیر خودش کرده بود؛ از نمایندگان مجلس تا مسئولان بخش‌های مختلف را دعوت می‌کرد، از آنها پذیرایی می‌کرد و هدایایی به آنان پرداخت می‌کرد. این پژوهشگر تاریخی تأکید کرد: درخصوص عواقب این کم‌کاری‌ها هم باید پاسخگو بود و هم باید در ارتباط با کسانی که دچار مشکلاتی شده‌اند بسیار با مدارا برخورد کرد.
سلیمی‌نمین دسته دوم این اعتراض‌ها را از ناحیه کسانی دانست که اهداف دیگری را دنبال می‌کنند یا مایلند موج‌سواری کنند. مدیر دفتر مطالعات و تدوین تاریخ ایران درباره این دسته از اعتراض‌ها نیز افزود: در مورد این افراد هم باید بردباری به خرج داد و دولت و قوای ذیربط بسیار هوشمندانه عمل کنند تا صفوف اعتراض‌ها را از یکدیگر جدا کنند؛ کسانی که می‌خواهند به غلط یک پیامی را از جامعه ایران به خارج از کشور منتقل کنند و آن اینکه ملت ایران در ارتباط با اهدافش و آرمان‌هایش دچار تجدیدنظرطلبی جدی شده است.
این نه واقعیت دارد و نه خواسته ملت ایران در این مطالبات است. سلیمی‌نمین افزود: وقتی عده‌ای به خیابان‌ها می‌آیند، طبیعتا برخی نیز می‌خواهند از این فرصت استفاده کنند که این کار را سخت‌تر می‌کند. اینکه برخی با اهداف دیگری به صفوف کسانی که زیانی دیده‌اند ورود می‌کنند و با آنها ادغام می‌شوند، کار مواجهه با قضیه را به لحاظ بردباری بیشتر فزونی می‌دهد. هم باید بردباری به خرج دهند و هم بردباری در جداسازی این صفوف از یکدیگر داشته باشند. سلیمی‌نمین گفت: ملت ایران به آرمان‌های خودش پایبند است و به ارزش‌ها و مبانی احترام می‌گذارد. افرادی که شعارهای ساختارشکنانه سرمی‌دهند، می‌خواهند همان‌چیزی که آمریکایی‌ها تمایل به شنیدنش را دارند منتقل کنند؛ و آن اینکه توده ملت ایران با اصول و مبانی خود جدا شده است.