از سال‌های گذشته در استان خراسان و مشهد افراد بسیار کمی مشغول ساختن ساز بودند، به‌گونه‌ای‌که در اوایل انقلاب فقط یک نفر به نام مظفر عرفانی با اصلیتی آذری بود که سازهای آذری تولید می‌کرد اما در سال‌های گذشته سازندگان ساز بسیاری در مشهد فعالیتشان را شروع کردند و سازهای خوبی هم ساختند؛ ازجمله فرامرز شکرخواه که متاسفانه خیلی زود از میان ما رفت.
وقتی سازهای فرامرز شکرخواه را در دست می‌گرفتم و با آن‌ها می‌نواختم، احساس می کردم او به نقطه متفاوتی در ساختن ساز رسیده است و به‌نظر من، سازهایش خوش‌صدا و خوش‌آهنگ هستند. درحقیقت شکرخواه از لحاظ صنعت ساخت ساز به استاندارد مناسبی رسیده بود. اگر او به این زودی از میان ما نمی‌رفت، می‌توانست به یکی از سازسازانِ مطرح کشور تبدیل شود ولی همین تعداد ساز هم که در طول عمرش ساخت، نشانگر ذوق هنری اوست. حال سازهای ساخته‌شده توسط او در دست نوازنده‌های مشهد، ردوبدل می‌شود و فکر می‌کنم هر نوازنده خوبی حداقل یکی از سازهای شکرخواه را درمیان سازهایش داشته باشد.
فقدان این هنرمند برای مشهد و استان خراسان، ناگوار و سنگین بود. او می‌توانست شاگردان زیادی تربیت کند و این صنعت و هنر را رنگ‌وبوی تازه‌ای ببخشد ولی متاسفانه دست اجل او را زود از ما گرفت. بازهم به‌بهانه سالگرد درگذشت این عزیز، به خانواده او و خانواده موسیقی خراسان تسلیت می‌گویم و امیدوارم که بازماندگانش در شکیبایی و آرامش به‌سر ببرند.
- کیوان ساکت نوازنده تار و سه تار