به گزارش همشهری آنلاین به نقل از گاردین، کوندرا که خالق برخی از تحسین‌شده‌ترین آثار ادبیات داستانی قرن بیستم است، در ۱۹۵۰ به اتهام دست داشتن در فعالیت‌های ضدکمونیستی از حزب کمونیست چکسلواکی اخراج شد. او چهره منفور مقام‌های رسمی این کشور بود و سرانجام در ۱۹۷۵ ناچار شد از سرزمین مادری خود به فرانسه مهاجرت و در واقع فرار کند.
حکومت کمونیستی چکسلواکی شهروندی کوندرا را در ۱۹۷۹ تعلیق کرد و این نویسنده نامدار دو سال بعد شهروند فرانسه شد. «سبکی تحمل‌ناپذیر هستی» و «کتاب خنده و فراموشی» که در تمام دنیا خواننده و هوادار فراوان دارند، تا سال‌های پایانی دهه ۱۹۸۰ در چکسلواکی اجازه انتشار نیافتند و خود کوندرا ترجیح داد حتی پس از فروپاشی کمونیسم در سال‌های ابتدایی دهه ۱۹۹۰ خاک پاریس را به مقصد جمهوری چک ترک نکند.
نخست‌وزیر دولت جمهوری چک که این هفته برای حضور در آیین یکصدمین سالگرد پایان جنگ جهانی اول به فرانسه سفر کرده بود، در پاریس به دیدار کوندرا و همسرش ورا رفت. آندری بابیش جزئیات این دیدار تاریخی را در صفحه فیس‌بوک خود چنین روایت کرد: «به آپارتمان خانواده کوندرا رفتم و بعد سه ساعت در رستوران محبوب آنها با هم حرف زدیم. گفتگو با افسانه چک، فرانسه و دنیا ادبیات برای من افتخاری بزرگ بود.»
کوندرا که سال آینده ۹۰ ساله می‌شود، در تمام این سال‌ها از جدی‌ترین گزینه‌های بردن جایزه معتبر نوبل در رشته ادبیات بوده و البته هرگز آن را نبرده است. بابیش از خانم و آقای کوندرا برای بازگشت به سرزمین مادری دعوت کرده است. نویسنده نامدار آخرین بار ۲۲ سال پیش پا به خاک چک گذاشته و حالا که بحث اعطای دوباره شهروندی به او مطرح شده، به نظر می‌رسد بتواند با خیال آسوده‌تر به چک سفر کند.
هر چند گفته می‌شود واکنش خانواده کوندرا به پیشنهاد آقای نخست‌وزیر چندان دلگرم‌کننده نبوده اما آنها ابراز امیدواری کرده‌اند روند بازگرداندن تابعیت مستلزم کاغذبازی‌های فراوان نباشد. کوندرا سال ۱۹۸۴ در گفتگو با روزنامه نیویورک‌تایمز گفته بود مفهوم «خانه» برایش «بسیار مبهم و پیچیده» است. او نویسنده‌ای سرشناس است که کمتر به آفتابی شدن در مجامع عمومی علاقه نشان می‌دهد.
میلان کوندرا اول آوریل ۱۹۲۹ در خاک چک دیده به جهان گشود و بیش از همه با رمان تحسین‌شده و بسیار موفق «سبکی تحمل‌ناپذیر هستی» یا «بار هستی» مربوط به ۱۹۸۴ شناخته می‌شود. او خود را نویسنده‌ای فرانسوی می‌داند و معتقد است نوشته‌ها و داستان‌هایش برای تبدیل شدن به فیلم مناسب نیستند. هر چند در اقتباس سینمایی کتاب محبوب خود مشاور فیلیپ کافمن، کارگردان «سبکی تحمل‌ناپذیر هستی» (چهار سال پس از انتشار کتاب) بود.