به گزارش همشهری آنلاین به نقل از ایران‌آرت، نویسنده نامدار آمریکایی نامه مربوط به شکار نیزه‌ماهی آبی را روز هشتم ماه می ۱۹۳۵ به دبیر بخش ماهیگیری روزنامه میامی هرالد فرستاد و در آن ماجرایی را شرح داد که تصور می‌شود الهام‌بخش ابتدایی نگارش داستان تحسین‌شده «پیرمرد و دریا» باشد. همینگوی که آن زمان ۴۶ سال داشت، همراه دوستش هنری استریتر یک نیزه‌ماهی ۵۰۰ پوندی (۲۲۶ کیلویی) در آب‌های جزیره بیمینی باهاماس شکار کرد و کوشید آن را از هجوم کوسه‌ها در امان نگه دارد.
در بخشی از نامه قدیمی همینگوی چنین آمده است: «ماهی ۱۸ بار جهید و یک ساعت طول کشید تا این حیوان سنگین را داخل قایق بیاوریم. کارها را به سرعت انجام دادیم و آن را درست وقتی درون قایق کشیدیم که کوسه‌ها حمله را آغاز کرده بودند.» او کمتر از ۲۰ سال بعد از این شکار داستان «پیرمرد و دریا» را نوشت و در آن ماجرای مبارزه سانتیاگو، پیرمرد کوبایی را با یک نیزه‌ماهی غول پیکر روایت کرد؛ کتاب در ۱۹۵۲ منتشر شد.
بر اساس روایت همینگوی، اگر کوسه‌ها اجازه می‌دادند نیزه‌ماهی سالم بماند، وزن آن می‌توانست بین ۷۰۰ تا ۹۰۰ پوند باشد. هر چند شکار یک نیزه‌ماهی ۵۰۰ پوندی هم در نوع خودش یک رکورد بود اما تامی گیفورد پیش‌تر یک ماهی ۸۸۰ پوندی شکار و نام خود را در همان دهه ۱۹۳۰ در کتاب رکوردها ثبت کرده بود. حراجی نیت دی. سندرز نامه ۸۳ ساله همینگوی را با پاکت نامه و امضای این نویسنده نامدار فروخت.
حکایتی دیگر که به نظر می‌رسد در نوشته شدن «پیرمرد و دریا» موثر بوده، گفته‌های یکی از دوستان کوبایی همینگوی به نام کارلوس گوتیه‌رز است. در شماره آوریل ۱۹۳۶ نشریه اسکوایر، همینگوی نوشت: «کارلوس ماجرای پیرمردی را برای من تعریف کرد که تنها در قایق کوچک خود در آب‌های کاباناس ماهیگیری می‌کرد. او یک‌بار یک ماهی بزرگ به دام انداخت و حیوان چنان سنگین بود که می‌توانست قایق را از دریا بیرون بکشد.»
دو روز بعد ماهی قایق پیرمرد که ۶۰ مایل به سمت شرق برده بود و این سرآغاز نگارش یکی از ماندگارترین داستان‌های تاریخ ادبیات جهان شد. همینگوی سه سال بعد به ناشر خود گفته بود می‌خواهد یک مجموعه داستان کوتاه بنویسد که یکی از داستان‌ها درباره پیرمردی ماهیگیر در دریاست. هر چند او سراغ «زنگ‌ها برای که به صدا درمی‌آیند» رفت.
نویسنده نامدر آمریکایی داستان ماهیگیر پیر را تا ژانویه ۱۹۵۱ کنار گذاشت و وقتی «پیرمرد و دریا» در ۱۹۵۲ منتشر شد، دو جایزه بسیار مهم ادبی برای همینگوی به ارمغان آورد؛ پولیتزر در ۱۹۵۳ و نوبل ادبیات در ۱۹۵۴.