اما ابعاد این رویه قدیمی امروز در کرانه باختری شکلی شبیه به فاجعه انسانی به خود گرفته است.
صورت مسئله این است که رژیم‌صهیونیستی از روز جمعه به مدت نامعلومی همه گذرگاه‌های واقع در بین سرزمین‌های اشغالی و غزه را مسدود کرده است؛ این انسداد به گونه‌ای است که حتی اجازه حمل و نقل کالا و محصولات کشاورزی به اشخاص داده نمی‌شود.
اما واقعیت موضوع چیست؟ سازمان بین‌المللی امداد و کاریابی پناهندگان فلسطینی (آنروا) اعلام کرد در صورت ادامه محاصره غزه ازسوی اسرائیل کمک‌های خود را متوقف خواهد کرد و این یعنی فاجعه انسانی.
موضوع به اینجا ختم نمی‌شود؛ تصمیم ایهود باراک – وزیر جنگ اسرائیل- در محاصره غزه با کاهش ارسال سوخت به این منطقه نیز همراه بوده‌است.
این کاهش سوخت موجب شد یکی از دو توربین نیروگاه اصلی در غزه از کار بیفتد و این یعنی خاموشی در شهر، اختلال در خدمات‌رسانی، سردرگمی بیمارستان‌ها و خلاصه هر آنچه با جان غیرنظامیان فلسطین درارتباط است.
اولمرت و دولت اسرائیل با بحرانی تمام‌عیار در داخل روبرو است و فجایع چند روز گذشته نیز با این بن بست سیاسی- اعتباری در تل آویو بی‌ارتباط نیست.
از سوی دیگر هدف بعدی این رژیم جلاد که به زن و مرد و کودک و پیر رحم نمی‌کند، بی‌شک به زانو درآوردن مقاومت است که البته بهترین پاسخ را از زبان سید حسن نصرالله در سخنرانی روز عاشورا دریافت کرد.
خالد مشعل- رئیس دفتر سیاسی جنبش حماس- در این باره گفت: حملات و تحریم هرگز اراده مردم فلسطین را از بین نخواهد برد و آنها تحت هیچ شرایطی از حقوق ملی‌شان چشم‌پوشی نخواهند کرد.
اگرچه جامعه جهانی همچنان چشمان در جست‌وجوی به اصطلاح صلح و آزادی خود بسته نگاه داشته است تا نکند چیزی‌هایی را ببینند که نیاز به واکنش داشته باشد اما ابعاد این جنایت تا اندازه‌ای بوده‌است که بسیاری از کشورهای کرو لال منطقه نیز در قبال فجایع رژیم صهیونیستی این بار لب به اعتراض گشوده‌اند.
دبیر کل شورای همکاری خلیج فارس با درخواست از جامعه جهانی به‌ویژه کشورهای عربی برای اقدامی فوری جهت جلوگیری از کشتار در غزه به‌شدت از اقدامات سران رژیم صهیونیستی علیه مردم فلسطین انتقاد کرد.
اتحادیه عرب نیز در واکنش به این جنایت‌ها جلسه‌ای اضطراری در قاهره تشکیل داد. عمرو موسی دبیرکل این اتحادیه نیز روز شنبه با ابراز نگرانی از اوضاع اسفبار مردم در نوار غزه خواستار لغو فوری محاصره این منطقه شده‌بود.
غزه در آستانه یک فاجعه انسانی است؛ فاجعه‌ای که این بار ابعاد آن کودکان بی‌گناه را نیز دربر می‌گیرد. تجربه 50 سال وحشیگری رژیم اشغالگر قدس ثابت کرده است هرگاه شدت حمایت آمریکا از اسرائیل زیاد شده ، بلافاصله این رژیم دست به کشتار وسیع و خشن فلسطینی‌ها زده است.
قتل عام؛ اتحاد فلسطین، شرمساری عباس
محاصره غزه و کشتار غیرنظامیان بی‌گناه فلسطینی در کرانه باختری نه تنها موجب اتحاد و انسجام بیشتر مردم مظلوم فلسطین شده است بلکه شرمساری محمود عباس-رئیس تشکیلات خودگردان- را در اطاعت محض از غرب موجب شده‌است.
ادامه این کشتار همچنین حصار گمراه‌کننده‌ای که طرح‌های آمریکا از زمان کودتای دیتون-دهلان ایجاد کرده‌بود را از بین برده است و فضای منفی ناشی از منتفی شدن توافق مکه پایان یافته‌است.
از سوی دیگر این روند شرمساری مقامات فلسطینی را در پیشگاه مردم این کشور موجب شده‌است؛ مقاماتی که هر روز شاهد گسترش جنایت در قبال ملت خود هستند، آن‌هم از سوی رژیمی که سنگ صلح طلبی آن را بر سینه می‌زنند!
این فاجعه همچنین موجب تقویت احساسات ضد آمریکایی ملت‌های عرب شده‌است تا جایی که در گوشه‌ای از این فشارها، بوش و مبارک مجبور شدند به جای قاهره در شرم‌الشیخ با یکدیگر ملاقات کنند و در نهایت اینکه تبعات این فاجعه ریشه در مشکلات داخلی اسرائیل دارد.
درست یک روز پس از انتشار گزارش وینوگراد و در پی آن کناره‌گیری برخی از احزاب همچون حزب لیبرمن از دولت ائتلافی اولمرت، اکنون غرب و به ویژه واشنگتن از احزاب در این رژیم می‌خواهد به‌خاطر خدا دست کم تا ماه می‌با اولمرت همراهی کنند اما واقعیت این است که شمارش معکوس برای سیاستمدار ناامیدکننده اسرائیل آغاز شده‌است.