فرزند زمان خویشتن

تأسیس همشهری، آغاز فصل نوین روزنامه‌نگاری در تاریخ رسانه ایرانی بود. اما چه باعث شد همشهری در زمان خودش به چنین جایگاهی دست یابد؟ آیا همشهری هنوز هم می‌تواند آن نقش تأثیرگذار در جامعه ایرانی را تکرار کند؟

موفقیت همشهری صرفا به‌خاطر انتشارش با چاپ رنگی نبود، به‌خاطر نحوه پرداختش به موضوعات همشهری نبود، به‌خاطر بهره‌بردنش از سرآمدان روزنامه‌نگاری این سرزمین نبود، تمام اینها بود اما این تمام موضوع نبود.

همشهری «فرزند زمان خویشتن» بود. بنیانگذاران همشهری بیش از هر چیز دریافته بودند که این روزنامه باید روزنامه‌ای برای «زندگی» باشد. به همین دلیل این رسانه در سال‌های پس از دفاع‌مقدس، نویدبخش نشاط و شادی برای مردم بود و پرچمدار این شعار که جامعه ایرانی، به آینده‌ای پرامید می‌اندیشد.

همشهری به مرور زمان چیزی فراتر از یک روزنامه شد. توسعه زیرساخت‌ها در این مؤسسه و گسترش حوزه‌های فعالیت، همشهری را به بزرگ‌ترین بنگاه مطبوعاتی کشور تبدیل کرد؛ چیزی که خیلی‌ها حسرت داشتنش را در دل می‌پروراندند. همشهری میراث گرانقدری بود که تک‌تک آدم‌هایش چیزی بر آن افزوده بودند و نهال نازکی بود که حالا به درختی تناور تبدیل شده بود؛ به همت تمام روزنامه‌نگاران و مدیرانش.

مدتی است اما حال همشهری خوب نیست، لااقل به خوبی روزهای اوجش نیست. همشهری اگر می‌خواهد دوباره همان شود که باید، چاره‌ای ندارد جز اینکه دوباره فرزند زمان خویشتن شود.

درست است که ظهور رسانه‌های جدید در تمام جهان، عرصه را بر روزنامه‌نگاری مکتوب تنگ کرده است، اما روزنامه‌های جهان هنوز هم توانسته‌اند با بهره‌گیری از ظرفیت‌های تازه، استفاده از متخصصان کارآمد و به‌روز و گشودن افق‌های تازه در فضای مجازی و دیجیتال، نه‌تنها جایگاهشان را حفظ کنند که همچنان مهم‌ترین رکن رکین مردم‌سالاری باشند. چرا همشهری نتواند؟

همشهری می‌تواند دوباره بر سپهر رسانه‌ای این سرزمین بدرخشد، اگر و فقط اگر مدیران عزیز و روزنامه‌نگاران گرانقدرش بخواهند این راه صعب را به کوشش و دانش طی کنند.

آینده همشهری، بخواهیم یا نخواهیم، در گرو مدیران هوشمند و دانش‌محوری است که «امروز» رسانه‌ها را بشناسند و با انضباط مالی و بهره‌بردن از رویکردهای تازه برای درآمدزایی، در مدیریت، نگاه «استراتژیک» را جایگزین نگاه بخشی و جزئی کنند.

آنها باید بتوانند نقشه راه همشهری را بازطراحی کنند. یقین دارم روزنامه‌نگاران شهر ما، این همت و علم را دارند که بازوی اصلی تحقق این اهداف باشند. یقین دارم که می‌توان فردایی بهتر و زیباتر را برای همشهری رقم زد. اما تمام این اتفاقات زمانی رخ می‌دهد که مدیریت همشهری با بهره‌بردن از کارشناسان و متخصصان و بدنه‌ای چابک، طرحی نو بیفکنند و بر تحقق آن پافشاری کنند و در این طرح نو، جایگاه ویژه‌ای را به مخاطبان اختصاص دهند.

همشهری، رسانه مردم است؛ همه مردم، از این‌روست که اگر فردایی برای آن متصور است، همه مردم شهر باید در آن نقش داشته باشند. اینگونه است که می‌توان از یک رسانه شهری، الگویی برای تحقق امر ملی ساخت و اینگونه است که همشهری به رسانه‌ای برای ایرانیان بدل خواهد شد؛ همه ایرانیان.