نوزادان که کم‌کم بزرگ می‌شوند، غریبی‌کردن را هم یاد می‌گیرند. هیچ نوزادی در مقابل مادرش غریبی نمی‌کند اما اگر در یکی از همین روزها نوزادی را ببینیم که در مقابل پدرش گریه می‌کند و او را نمی‌شناسد، گمان نمی‌کنم چندان تعجب کنیم؛ در وضعیتی که پدرها از صبح تا شب بیرون از خانه هستند، دیگر فرصتی ندارند تا برای نوزادشان صرف کنند.
اما بگذارید حقیقتی را برایتان بگویم؛ اگر از این سن، پدری برای کودکش وقت صرف نکند، در آینده و زمانی که کودک بزرگ می‌شود، دیگر نمی‌توان انتظار داشت که با پدر رابطه‌ای صمیمی داشته باشد.
البته منظور از وقت‌صرف‌کردن، گذاشتن زمان زیادی نیست؛ کافی است زمان کوتاهی را با کودک صرف کنید اما با رغبت و اشتیاق. مطمئن باشید که کودک شما هرقدر هم کوچک باشد، می‌فهمد که شما در ارتباط با او چه احساسی دارید.
- مهارت موردنیاز: مهارت خاصی نیاز ندارد.
- سن مناسب برای این بازی: 4 تا 6 ماهگی
- وسایل مورد نیاز: به جز انرژی، چیز دیگری لازم ندارد.
روش:
این بازی مناسب وقتی است که از سر کار برگشته‌اید و انرژی کمی برایتان مانده چرا که یک بازی نشستنی است.
روی زمین نزدیک دیوار بنشینید، پاهایتان را دراز کنید و کودک را روی پای خودتان نزدیک یا روی زانویتان بگذارید. چون کودکتان هنوز نمی‌تواند بنشیند، باید دو دستی مواظبش باشید.
ممکن است برای لحظاتی حس کنید که کودکتان خودش نشسته و هوس کنید که او را رها کنید اما به هیچ عنوان این کار را انجام ندهید؛ چرا که ممکن است او بتواند برای لحظاتی بنشیند اما این کار می‌تواند باعث آسیب به کودک شود.
آرام آرام پاهایتان را جمع کنید تا کودکتان نیز بالا بیاید. همزمان با او صحبت کنید و بالا آمدن او را به عنوان بلند شدن هواپیما توصیف کنید. بعد از لحظاتی پاهایتان را دوباره دراز کنید تا هواپیما نیز روی زمین بنشیند.
بازی را تا زمانی که هم خودتان سرحال بودید و هم کودکتان، می‌توانید ادامه دهید. شاید باور نکنید اما این بازی، احساس پرواز و ارتفاع‌گرفتن از زمین را به کودک می‌دهد.