از سویی ترافیک بیش از حد پهنه شمالی پایتخت که بر اساس آمار و ارقام، مناطق۱و۲و۳ را در میان مناطق شلوغ و آلوده تهران در جایگاه بالایی قرار داده است، یکی از مهم‌ترین معضلات ماست. معضلی که سال‌هاست مدیریت شهری، از هر راهی استفاده کرده تا آن را کاهش دهد. توسعه خطوط مترو، آن‌هم با سرعتی بسیار بالا، توسعه خطوط پر سرعت اتوبوسرانی به‌عنوان راهکاری که دنیا از آن بهره‌گرفته است و ساماندهی خطوط تاکسیرانی را می‌توان از مهم‌ترین اقدامات مدیریت شهری تهران در طول چند سال گذشته دانست.
اما در این بین یکی از خلأهای مهم در مناطق شمالی را باید کمبود تعداد پارکینگ دانست. به اعتقاد بسیاری از کارشناسان حمل‌ونقل و ترافیک، پهنه شمالی تهران برای رفع مشکلاتش در حوزه ترافیک همان‌قدر که به توسعه مترو و اتوبوسرانی به‌عنوان دو عامل مهم درسر فصل حمل‌ونقل عمومی نیاز دارد، به افزایش تعداد پارکینگ هم نیازمند است. براساس استانداردهای بین‌المللی شهرسازی و ترافیکی، در یک وضع مطلوب،
ظرفیت پارک حاشیه‌ای در سطح سواره‌رو فقط باید ۳۰درصد از کل تقاضای پارک را به خود اختصاص دهد و ۷۰درصد تقاضای پارک باید خارج از سطح سواره‌رو تأمین شود. بر همین اساس کارشناسان شهری معتقدند براساس استانداردهای جهانی، بر مبنای عرض و میزان تردد خودروها در معابر مرکز شهر، باید توقفگاه‌هایی با مساحت ۸۰۰ تا ۲هزارمترمربع و در ۳ تا ۶ طبقه ساخته شود. این در حالی است که با توجه به حجم انبوه خودروهای ورودی به تهران و نیاز به فضای پارک در برخی ساعات شبانه‌روز،
فقط در مناطق معدودی از تهران توقفگاه طبقاتی وجود دارد. از طرفی کمبود پارکینگ در تهران موجب شده که کوچه‌ها و خیابان‌ها در مناطق شمالی شهر به‌خصوص در منطقه یک، اصلی‌ترین پارکینگ خودرو شهروندان باشد. در این شرایط کارشناسان شهری بر این باورند که منطقه ما برای گذر از این شرایط نامساعد ترافیکی به تعداد زیادی پارکینگ طبقاتی و مکانیزه احتیاج دارد. پارکینگ‌هایی که می‌تواند بخش عمده‌ای از ترافیک منطقه را کاهش دهد.