به‌طوری‌که نه تنها هیچ طوفان سهمگینی را یارای ذره‌ای آسیب رساندن به آن نیست که خود به سایه سار و ملجأ امید همه ملت‌های مظلوم دنیا تبدیل شده است. اگر گذری کوتاه بر تاریخ پیروزی پرشکوه انقلاب اسلامی بیندازیم، درخواهیم یافت که در کنار رهبری بی‌بدیل امام بزرگوارمان که همواره چون کوهی استوار بود و هیچ‌گاه تسلیم فشارهای داخلی و خارجی نشد، نقش مردم عاشق و خداجویی که جان شیرین خود را بر کف گرفته و در راه رسیدن به آرمان‌های الهی و معنوی تا آخرین قطره خون با جان و مال خود ایستادند تا نهال مقدس جمهوری اسلامی کاشته شود و به بار بنشیند، بسیار تعیین‌کننده بوده و البته هست.
آن روزها مساجد پایگاه مبارزه با رژیم طاغوت بود و مردم دست به دست هم در صف‌هایی فشرده که تصویرگر ایمان و جهاد بود با اعتقاد و اتحاد به راه می‌افتادند تا فریاد آزادی‌خواهی و عدالت‌طلبی سردهند و در این میان آماج گلوله‌ها هم آنها را از راهی که برگزیده بودند متوقف نکرد. تأملی بر تصاویر نوستالژیک قیام مردم ورامین و تهران که کفن‌پوشان و مشتاقانه، خون خود را برای آبیاری نهال انقلاب اسلامی عاشقانه تقدیم کردند، گواهی بر این عریضه و فراموش‌ناشدنی است.
مردمی که با عزم و اراده‌ای پولادین حکومت تا بن دندان مسلح شاهنشاهی را سرنگون کردند و پس از انقلاب نیز در مقابل دنیای استکبار و امپریالیسم ایستادند و با وجود تحمل مرارت‌ها و سختی‌های ۸ سال جنگ تحمیلی و تقدیم شهیدانی که تصاویر آنها زینت بخش محله‌ها و کوچه‌پسکوچه‌های شهرمان شده است، از درخت تنومند انقلاب چون دژی مستحکم محافظت کردند.