- ساختار متن:
پاراگرافهای کوتاه: اجازه ندهید پاراگراف های شما از ۱۰۰ کلمه بیشتر شوند.
تعاریف و مفاهیم: سعی نکنید تعریف یا مفهومی را که می‌شود به آسانی به آن لینک داد، خودتان دوباره ارائه کنید. در این موارد آن تعریف یا مفهوم را تعمدا و به صورت مستقل بنویسید و به آن به عنوان بخشی مستقل لینک دهید (چانک) تا متن خودتان را طولانی نکنید.
میان تیتر: اگر متن شما از ۳۰۰ کلمه بیشتر است به میان تیتر نیاز دارد. میان تیترها را کوتاه انتخاب کنید و سعی کنید در آنها به مخاطب بگوئید که پاراگراف زیر میان تیتر مربوط به چیست.
فونت درشت: استفاد از واژه‌هائی که فونت آنها درشت‌تر است (Bold) می‌تواند به مخاطب در یافتن موضوعات اصلی موجود در متن کمک کند. ولی فراموش نکنید که از این کار باید با احتیاط و در حد کم استفاده کنید تا مخاطب با شلوغی در متن مواجه نشود. احتیاط هنگامی در این زمینه ضروری‌تر است که میان تیتر هم داشته باشید.
لیست: لیست همان کاری را می‌کند که گروبلی برای روزنامه‌نگاران قدیمی می‌کرد. گروبلی یا همان علائم اول پاراگراف‌ها (دایره‌های کوچک تو پر یا تو خالی، ستاره، مربع‌های تو پر و تو خالی و...) کمک می‌کرد تا مطلب ارائه شده تفکیک شده‌تر به نظر برسد یا عمدتا وقتی به کار می‌رفت که چند موضوع مرتبط با هم می‌بایست به صورت یک لیست یا یک فهرست دنبال هم می‌آمد.
استفاده از چنین کاری در فضای وب رایج‌تر از فضای نوشتاری است و بعضی‌ها بدون استفاده از کاراکترهای مخصوص این کار؛ فقط با تو رفتگی اول پاراگراف این کار را می‌کنند (Indent).
- محتوای متن:
ایجاز : کوتاه بنویسید و سر هر واژه اضافی را به سنگ بکوبید. همین.
ساختار جمله: جملات باید کاملا معطوف به پیام باشند. باز هم از زیاده‌نویسی بپرهیزید. معلوم نویسی هم بر مجهول نویسی ارجح است. معلوم نویسی کار نویسنده را سخت‌تر می‌کند و کار مخاطب را راحت‌تر.
حرف زدن به جای نوشتن: محاوره‌ای ننویسید ولی مثل حرف زدن که همیشه منظور آدم را زودتر از نوشتن بیان می‌کند؛ عمل کنید. منظور محاوره‌ای نویسی نیست؛ بلکه از قدرت انتقال پیام در حرف زدن در فضای وب استفاده کنید.
الان هر که هر چه می‌خواهد در فضای وب می‌نویسد و می‌گوید این سافت نویسی است. سافت نویسی عمدتا در روزنامه‌های جهان جاری است نه در وب؛ چون روزنامه‌ها نمی‌توانند با سرعت وب و کوتاه‌نویسی رایج در آن مقابله کنند بنابراین با قلاب سافت نویسی به سراغ خوانندگان خود می‌روند.
دقت کنید که در وب این سوژه‌های سافت هستند که می‌توانند به خاطر عدم محدودیت جا - بر خلاف روزنامه‌ها که صفحات محدودی دارند- خبر شوند؛ نه اینکه در وب سافت نویسی رگه حاکم باشد.
- لینک‌های متن:
کوتاه و گویا: لینک‌هائی که می‌دهید کوتاه باشند و در حد چند کلمه (سقف کار ۵ کلمه است). این خطاست که مثلا یک پارارگراف را لینک بدهید.
بی دلیل لینک ندهید هر لینکی باید یکی از توقعات مخاطب را برآورده سازد.
همه لینک‌ها مخاطبان را به صفحات دیگری هدایت نمی‌کنند و بعضی وقت‌ها به بخش دیگری از همان صفحه هدایت می‌کنند. در این مواقع بهتر است با استفاده از کلمات "بالا" یا "پائین" این موضوع را برای مخاطب مشخص کنید تا گمان نکند لینک شما شکسته بوده است.