گذر رودخانه بخت برگشته کن هم که به انواع و اقسام روش‌ها غارت شده و مورد تاراج قرار می‌گیرد هم به‌جای اینکه فرصتی مغتنم باشد، به تهدید و منبع آلودگی برای محیط‌زیست غرب تهران و غرب نشین‌ها تبدیل شده است، چرا که بسیاری از کارخانه‌ها سال‌های طولانی است که کن را به چشم فاضلاب جاری و مجانی یا معدن بی‌در و پیکر سنگ وشن می‌بینند و ظاهراً مسئولان مربوطه هم چشم‌شان را روی این قبیل تخلف‌ها بسته‌اند! در گزارش‌های مختلف به آسیب‌ها و آلودگی‌های زیست‌محیطی غرب تهران که منبع و منشأ آنها کارخانه‌ها هستند پرداخته و از آنها نوشته‌ایم. اما سوژه جدیدمان با موارد قبلی تفاوت دارد. این بار به مشکلی پرداخته‌ایم که از منطقه ۱۸ می‌آید و با گذر از بزرگراه فتح اهالی منطقه ۲۱ را می‌آزارد.
صدها شرکت و کارخانه در محدوده منطقه ۲۱ سرگرم ساخت و تولید هستند. سهم مردم محله از این بازار بزرگ کار و ثروت، به جای اشتغال و کسب درآمد، بیشتر از هر چیز دود، ترافیک، آلودگی و مشکلات زیست‌محیطی بوده است. اما این مشکل فقط به کارخانه‌ها و شرکت‌های داخل منطقه یا به قول معروف این سمت بزرگراه محدود نمی‌شود. بوی نامطبوع و آزاردهنده‌ای که سال‌هاست مشام اهالی محله تهرانسرشرقی را آزار می‌دهد از منطقه مجاور می‌آید و به خورد مردم این محله می‌رود. کارخانه‌ای عریض و طویل در آن سوی بزرگراه فتح و در محدوده منطقه ۱۸ زندگی مردم این طرف جاده را پردردسر و بدبو کرده است!
- تخلیه فاضلاب در کن
دبیر کار گروه تخصصی خدمات شهری و محیط‌زیست منطقه ۲۱ در گفت‌وگو با همشهری محله از مشکلات زیست‌محیطی‌ای که برای محله و خانه‌های روبه‌روی کارخانه صنعتی بهشهر ایجاد شده می‌گوید: «حدود ۳ هزار واحد مسکونی در شهرک‌ها و محله‌های روبه‌روی کارخانه صنعتی بهشهر در کیلومتر ۸ بزرگراه فتح وجود دارد که از جمله آنها می‌توان به مسکن مهر و شهرک هواپیمایی و انتهای بلوار گلها اشاره کرد. سال‌هاست که بوی بد و نامطبوعی که از این کارخانه منتشر می‌شود زندگی را به کام مردم تلخ کرده است.
تا آنجا که اطلاع داریم این بوی بد به فاضلاب و پسماند کارخانه مربوط می‌شود. این فاضلاب و پسماند با لوله‌هایی فلزی به قطر بیش از یک متر، بعد از طی کردن مسیر حدودا ۳ کیلومتری به منطقه ۲۱ منتقل شده و داخل رودخانه کن تخلیه می‌شود. چند سال قبل این لوله فلزی سوراخ شد که احتمالاً دلیلش محتویات پسماندهای کارخانه باشد. بعد از این اتفاق، شهرداری منطقه ۲۱ لوله پلی‌اتیلن را جایگزین لوله فلزی کرد که به رودخانه کن می‌ریخت. وقتی هم که به این وضعیت معترض شدیم ابتدا گفتند این لوله آب و فاضلاب شهری است.
اما در ادامه تأکید کردند ما فقط لوله را عوض کرده‌ایم و چون خارج از محدوده منطقه ما است، در زمینه بوی نامطبوع و فاضلاب آن باید رایزنی کنند وکاری از دست‌شان ساخته نیست!» علیرضا مرتضی‌پور در ادامه از پیگیری‌های بی‌نتیجه‌اش از طریق شهرداری و شورای‌شهر و اداره آب و فاضلاب در طی سال‌های گذشته خبر می‌دهد. او همچنین از صدای آزاردهنده و گرد و غبار ماشین‌های جمع‌آوری شن و سنگ می‌گوید که شب‌ها فعالیت می‌کنند و جدا از آسیب‌های زیست‌محیطی، آسایش مردم محله‌های اطراف کن را به هم زده‌اند.
- انتظار ۲۰ ساله برای حل مشکل
علی اشرف‌صباغی، دبیر شورایاری شهرک دریا، هم درخصوص این بوی نامطبوع می‌گوید: «بوی نامطبوعی که از کارخانه بهشهر منتشر می‌شود به‌ویژه در شرق محله و انتهای شهرک دریا بیشتر و آزاردهنده‌تر است. قبلاً این مشکل را با کارخانه مائده داشتیم که سال‌ها قبل با نامه‌نگاری‌های زیاد و پیگیری‌های خانم ابتکار حل شد اما مشکل بوی بد کارخانه صنعتی بهشهر حدود ۲۰ سال است که حل نشده باقی مانده است.
برای حل این مشکل هم با شهرداری و ستاد شورایاری‌ها و شورای‌شهر مکاتبات و تماس‌هایی داشته‌ایم اما تا امروزکاری از پیش نبرده‌ایم. از طرف دیگر موفق به دیدار و گفت‌وگو با مدیران کارخانه هم نشده‌ایم.» برای پیگیری موضوع تلاش کردیم با کارخانه صنعتی بهشهر هم ارتباط بگیریم و پاسخ آنها را هم منعکس کنیم. اما این کارخانه قدیمی و خوشنام واحدی به نام روابط‌عمومی ندارد و سایر بخش‌ها هم نتوانستند پاسخگوی ما باشند. با وجود این، اگر مدیریت کارخانه جوابیه و توضیحی داشته باشد آماده چاپ و انعکاس در نشریه هستیم.