این بررسی در سال 1385 از هزینه و درآمد خانوارهای ساکن در مناطق شهری ایران در 75 شهر و با مراجعه به 6687 خانوار نمونه انجام شده و نتایج آن به شرح ذیل است.
در سال مورد بررسی متوسط هزینه خالص سالانه یک خانوار شهری حدود 79 میلیون و 695 ریال (ماهانه حدود 6641 هزار ریال) بود که نسبت به سال قبل 9/15 درصد افزایش داشته است.
از کل این مبلغ 3/23 درصد (حدود 18 میلیون و 587 هزار ریال) سهم گروه هزینه خوراکی‌ها و آشامیدنی‌ها، 4/0 درصد سهم گروه هزینه دخانیات، 1/5 درصد گروه هزینه لوازم، اثاث وخدمات، 1/5 درصد سهم گروه هزینه پوشاک و کفش، 5/28 درصد سهم گروه هزینه مسکن، آب، برق، گاز و سایر سوخت‌ها بوده است.
بر اساس نتایج این بررسی از کل هزینه‌های ناخالص خانوار، 3/4 درصد به گروه هزینه بهداشت و درمان، 2/14 درصد به گروه هزینه حمل‌ونقل، 2 درصد به گروه هزینه ارتباطات، 7/2 درصد به گروه هزینه تفریح وامور فرهنگی، 2/2 درصد به گروه هزینه تحصیل، 2/2 درصد به گروه هزینه رستوران و هتل و 10 درصد به گروه هزینه کالاها و خدمات متفرقه اختصاص داشته است.
در سال مورد بررسی متوسط درآمد پولی و غیرپولی ناخالص سالانه یک خانوار شهری حدود 77 میلیون و 554 هزار ریال (ماهانه حدود 6463 هزار ریال) بود که 5/74 درصد آن را درآمد پولی ناخالص و 5/25 درصد را در آمد غیرپولی تشکیل داده است.
در سال 1385 کل درآمد پولی و غیرپولی خانوار نسبت به سال قبل حدود 6/16 درصد افزایش داشت (میزان افزایش درآمد پولی خانوار معادل 7/13 درصد و درآمدغیر پولی 1/26 درصد بود).
بررسی متوسط هزینه ناخالص سالانه یک خانوار ساکن در مناطق شهری استان‌های مختلف نشان می‌دهد که استان تهران با حدود 104 میلیون و 311 هزار ریال (ماهانه حدود 8693 هزار ریال) بیشترین و استان سیستان و بلوچستان با حدود 52 میلیون و 543 هزار ریال( ماهانه حدود 4379 هزار ریال) کمترین هزینه را به خود اختصاص داده‌اند.
از نظر متوسط درآمد ناخالص سالانه یک خانوار شهری، استان تهران با حدود 105 میلیون و 401 هزار ریال (ماهانه حدود 8783 هزار ریال) بیشترین و استان قم با حدود 51 میلیون و 306 هزار ریال(ماهانه حدود 4276 هزار ریال) کمترین درآمد را دارا بوده‌اند.