چراکه این دو رابطه مستقیم و موازی با هم دارند. در این زمینه می‌توان یادآوری کرد که متأسفانه در دهه‌های گذشته به دلیل کمبودها و محرومیت‌هایی که در منطقه ۱۶ به وجود آمد، به ناچار گروهی از شهروندان مهاجرت کردند و در نقاط مختلف شهر که امکانات بیشتری داشتند، ساکن شدند. به همین دلیل جمعیت شهروندان ساکن در محله‌های مختلف منطقه از جمله علی‌آباد، یاخچی‌آباد، جوادیه، نازی‌آباد و... سیر نزولی پیدا کرد و به مرور زمان زخم مهاجرت بر پیکره محله‌ها نشست.
در این دوره زمانی با توجه به شرایط موجود، تعداد قابل توجهی از خانه‌ها خالی از سکنه شد و بقیه ساختمان‌ها نیز که اغلب فرسوده بودند با اجاره‌بهای کم در اختیار خانواده‌های ضعیف و کم‌درآمد به‌ویژه مهاجران افغانستانی و پاکستانی قرار گرفت و به نوعی مفهوم «محله» و «هم‌محله‌ای» کمرنگ شد. بر همین اساس و طبق اسناد و مدارکی که کارشناسان اجتماعی با تحقیق و مطالعات میدانی به دست آورده‌اند، منطقه۱۶ تا قبل از سال۹۵ جزو مناطق به اصطلاح «مهاجر فرست» بوده و در سال‌های مختلف با پدیده «خروج جمعیت» در محله‌ها مواجه بوده است، اما خوشبختانه رویه به همین منوال نماند.
در بررسی میدانی کارشناسان و گفت‌وگو با اهالی مشخص شده که از نیمه نخست سال ۹۵ به بعد، پدیده بازگشت جمعیت به محله‌های مختلف منطقه شروع شده است. در زمینه چگونگی وقوع پدیده «بازگشت جمعیت» به محله‌ها دیدگاه‌های مختلفی وجود دارد، اما به واقع با ساخت و بهره‌برداری از امکانات متنوع و مورد نیاز شهروندان و افزایش سرانه‌های اجتماعی و فرهنگی، ورزشی، رفاهی و خدماتی در این منطقه از جمله ساخت و بهره‌برداری از مجموعه چندمنظوره شهربانو، بوستان بزرگ آموزش ترافیک و...
آن دست از شهروندان بومی و قدیمی که سال‌ها قبل به دلیل همین محرومیت‌ها از محله‌ها مهاجرت کرده بودند، با میل و اشتیاق به منطقه باز می‌گردند و این روند همچنان ادامه دارد. اکنون این وضعیت در محله‌هایی مثل نازی‌آباد و علی‌آباد نمود ویژه‌ای پیدا کرده و بازگشت جمعیت، کمک شایانی به حفظ اصالت و هویت محله‌ها و پاسداشت مفاهیم ارزشی مثل «هم‌محله‌ای» و «محله» در شهر کرده است.