این مسئله در شهرهای بزرگی همچون تهران بیشتر دیده می‌شود. کارشناسان امور شهری معتقدند حفظ و تقویت خوانایی و هویت در شهر و در تک تک فضاهای آن همواره از مهم‌ترین اهدافی است که مستقل از نوع فضا، باید مورد نظر طراح و مدیر شهری قرار گیرد. ابزارهای زیادی برای رسیدن به این هدف وجود دارد که توجه به هریک از آنها می‌تواند ما را به نتیجه مورد نظر برساند.در این میان، رنگ مهم‌ترین عناصری است که می‌تواند به سادگی و با هزینه‌ای کمتر از ساخت‌وساز برای تعریف فضاها، در ایجاد خوانایی و حس وحدت و خلق حس مکان به ما کمک کند. به بیان دیگر، ایجاد حس وحدت در عین وجود تنوع با کمک رنگ در کنار دیگر عوامل، نیاز هر فضا یا شهر است. شخص نیاز دارد تا هنگام حرکت در شهر، تداوم پیوستگی را حس کند.
زمانی که هر بخش بدون ارتباط با بخش دیگر باشد، شخص احساس گمشدگی، سردرگمی و کلافگی می‌کند. چنین شرایطی باعث می‌شود مسئولان شهری همواره برای توسعه رنگ‌های متنوع در شهرها تلاش کرده و از طرح‌های مرتبط با این موضوع به شکل‌های مختلف حمایت کنند. یکی از این طرح‌ها که این روزها در شهر تهران در حال اجراست، طرح «رنگ در شهر» است که جان تازه‌ای به فضای عمومی و اغلب تیره و سرد داده است. نشانه‌های اجرای این طرح را این روزها می‌توان در دیوارهای بلند سیمانی و حاشیه بزرگراه‌ها و معابر عمومی دید که چشم‌انداز زیبایی به این محیط‌های شهری داده است. بی‌گمان نتیجه‌بخش بودن این نوع طرح‌های زیباسازی در شهر ارتباط مستقیمی با استمرار آن دارد تا تداوم پیوستگی در اجرای این نوع طرح‌ها هم احساس شود. روندی که می‌تواند به افزایش روحیه نشاط و شادابی ساکنان شهر هم کمک کرده و زندگی در کنار رنگ‌های گرم و شاد را برای شهروندان به ارمغان بیاورد.