گاه در برخی از این اراضی که از آنها به‌عنوان فضاهای بی‌دفاع شهری یاد می‌شود، کارتن‌خواب‌ها و معتادها ساکن شده و برای اهالی ایجاد دردسر کرده و گاه عده‌ای با بی‌مبالاتی و بی‌توجهی به حقوق دیگران، از این زمین‌ها برای تخلیه نخاله و زباله استفاده کرده‌اند. این درحالی است که اهالی و حتی مسئولان از کمبود سرانه‌های ورزشی و فرهنگی در جنوب تهران صحبت به میان می‌آورند و می‌توان از این زمین‌ها که قیمت کمی هم دارند، برای توسعه زیرساخت‌ها و آبادانی مناطق جنوب پایتخت استفاده شایانی کرد.
البته مسئولان از این پتانسیل بالقوه بی‌اطلاع نیستند و کمبود منابع مالی برای تملک و ساخت امکانات شهری در این زمین‌ها و از سوی دیگر، مالکیت خصوصی مردم بر این اراضی را دلایلی عنوان کرده‌اند که نمی‌توانند برای چنین فضاهایی تعیین تکلیف کرد. با این وجود نمی‌توان دست روی دست گذاشت و برای رفع آسیب‌های این فضاهای بی‌دفاع شهری‌کاری انجام نداد. دعوت از مالکان یا اخطار به آنها برای تعیین تکلیف اراضی خود، صدور مجوز برای حصارکشی یا ترغیب مالکان به مشارکت برای ساخت امکانات شهری از جمله ورزشگاه، فرهنگسرا، مراکز آموزشی و... برخی از راه‌هایی است که می‌تواند به حل این معضل کمک شایانی کند.
با این وجود، بسیاری از مالکان عنوان می‌کنند که توان مالی برای ساخت اراضی خود را ندارند و در چنین شرایطی باید به فکر جذب سرمایه‌گذار بود؛ سرمایه‌گذاری به غیر از شهرداری و مالک زمین که اقدام به ساخت این اراضی کرده و به میزان سرمایه‌ای که صرف کرده از آن بهره‌ببرد. به‌عنوان مثال، ۱۰سال از شهریه یا اجاره امکانات ایجاد شده، بهره‌برداری کرده و پس از اتمام مدت قرارداد، آن را تحویل مالک زمین دهد.