تحولات این بافت ارزشمند شهری در سال‌های اخیر چشمگیر و قابل‌تامل بوده است، اما تا جایگاه ایده‌آل هنوز فاصله دارد. بافت تاریخی شیراز حالا منطقه‌ای بی‌ارزش و لایق تخریب نیست و مسئولان، ساکنان و شهروندان با نگاه مساعدی به آن می‌نگرند. این بافت ظرفیت‌های فراوانی برای جذب گردشگر دارد و سرمایه‌گذاران با خاطرجمع از آن سراغ می‌گیرند. یادمان مانده است که وقتی هتل نیایش راه‌اندازی و پذیرای میهمانان شد، مورد انتقاد قرار گرفت و سنت‌شکنی برای سرمایه‌گذاری در این بافت، آن روزها به چشم نیامد.
یا روزی که درهای موزه فرش به روی علاقه‌مندان باز شد کمتر کسی گمان می‌کرد که در این منطقه سالخورده موزه‌ای پا بگیرد و مخاطب داشته باشد. حالا چراغ بافت روشن و نگرش همگان پاکیزه است، اما عده‌ای از جامعه مهندسی به استحکام بناها ایراد می‌گیرند و با ذره‌بین بدبینی، سرمایه‌گذاران را دچار تردید می‌کنند، در حالی که اداره میراث فرهنگی و گردشگری فارس مجوز استحکام بناها را هنگام بازسازی تایید و صادر می‌کند و به هیچ وجه جای نگرانی وجود ندارد. بناهایی نیز که فاقد پلاک تاریخی هستند صاف و با اصول مقررات ملی ساختمان دوباره برپا می‌شوند. کافی‌شاپ‌ها و رستوران‌ها از نظر شرایط فنی زیر نظر صنف فعالیت می‌کنند و حجم پذیرش میهمان در اقامتگاه‌ها نیز به حدی نیست که مایه دلواپسی باشد.
قسمت عمده‌ای از رونق بافت تاریخی به وجود کافی‌شاپ‌ها، رستوران‌ها و اقامتگاه‌ها وابسته است و دین دارد. اشتغال‌زایی نیز در این بافت مورد توجه قرار گرفته است و بسیاری از جوانان محله درآمدشان را از همین کوچه‌های سرشار از هویت و زیبایی کسب می‌کنند. بنابراین بهتر است به جای اشکال‌تراشی برای آبادی و رونق بیشتر دست به دست هم دهیم.