در طول سال گذشته و در زمان گسترش آلودگی هوای تهران، محدوده اضطرار برای پایتخت تعیین شد و طرح زوج و فرد خودروها نیز در این محدوده اعمال شد. از سویی محدودیت‌های ترافیکی تنها به این موارد محدود نشد و حتی در روزهایی که وارونگی هوا بسیاری از شهروندان را خانه‌نشین کرد و منجر به تعطیلی مدارس در بعضی از روزهای میانی هفته شد، طرح خودروهای تک‌سرنشین نیز مورد توجه قرار گرفت.
حال چگونه است که با اعمال و طرح بسیاری از محدودیت‌های ترافیکی در ایام سال، هنگامی که نوبت واگذاری آرم طرح ترافیک تهران می‌رسد، می‌توان سخن از افزایش آن به میان آورد، به ویژه اینکه برخی از خودروها بدون داشتن آرم اجازه ورود به این محدوده را دارند.
تهران با داشتن تقریباً 5/2 میلیون خودرو یکی از پرترافیک‌ترین شهرهای خاورمیانه است. شهری که به دلیل تراکم جمعیت انسانی، نیاز به حمل و نقل دارد و در ناکارآمدی سیستم حمل و نقل عمومی بسیاری از ساکنان این شهر به ساده‌ترین راه‌حل توسل جسته و اقدام به خرید خودرو شخصی می‌کنند.
خودرویی که علاوه بر جابه‌جایی مالک، در بسیاری از اوقات نیز نقش یک وسیله حمل و نقل همگانی را می‌یابد و از این راه موجب بهبود معیشت مالک نیز می‌شود. تمام این جاذبه‌ها، فرا روی شهروندان تهرانی، آنها را ترغیب به استفاده از خودروهای شخصی می‌کند تا جایی که حتی برای ساده‌ترین کار نیز مورد استفاده قرار می‌گیرد و موجب می‌شود تا شهر زیر بار سنگین ترافیک آنان شانه خم کند.
از سویی در روزهایی که هنوز سرنوشت بنزین مصرفی کشور در نیمه دوم سال به دلیل عدم تصمیم‌گیری مجلس، روشن نشده است، بار دیگر سخن از افزایش سهمیه آرم طرح ترافیک است. انگار به یک باره همه روزهای سخت آلودگی هوای تهران را فراموش کرده‌ایم و تمام دلایل عقلی و نقلی را که برای ضرورت صرفه‌جویی بنزین به کار می‌گرفتیم از یاد برده‌ایم.
شاید لازم است دوباره از خودروهای تک‌سرنشین که نه تنها در پایتخت بلکه در کل کشور در حال تردد هستند یاد کنیم و دوباره میانگین بنزین مصرفی توسط آنان را گوشزد کنیم.
در روزهایی که با دیدن تابلوهای نصب شده در میدان‌های مختلف شهر، هنوز هم نشانی از آلودگی‌های نگران‌کننده باقی است، هنگامی که مجلس نگران صرف بودجه‌های هنگفت برای واردات بنزین به کشور است و آثار تورمی و اقتصادی آن را مورد توجه قرار می‌دهد، چگونه می‌توان سخن از افزایش سهمیه آرم‌های طرح ترافیک به میان آورد.
با این تصمیم آیا به هنگام وارونگی هوای تهران که اتفاقاً بسیار هم قابل پیش‌بینی است، می‌توان توضیحی منطقی برای آن آورد. تنها هنگامی می‌توان افزایش سهمیه‌های آرم طرح ترافیک را به عنوان یک پیشنهاد مطرح کرد که به جز محدودیت‌های موجود، ساز و کارهای جدی بیشتری داشت تا از حجم خودروهای در حال تردد در تهران کاست.
ای کاش، به جای پیشنهاد افزایش سهمیه‌های آرم طرح ترافیک سخن از اعمال محدودیت‌های بیشتر و اماکن گسترش حمل و نقل عمومی در سطح تهران به میان آید تا شاید چهره غبار گرفته این شهر، اندکی جلا یابد.