یکی از چهره‌های شناخته شده رشته ورزشی کاراته و از ساکنان قدیمی تهرانسر که هفته گذشته خبرساز شد مثال خوبی برای این موضوع است. ماجرا از این قرار بود که «پویا دستمالچی» به‌عنوان دبیر کمیته داوران استان تهران منصوب شد. برای ارتباط با او از طریق اداره ورزش شهرداری اقدام کردیم اما نه تنها شماره و نشانی از او نداشتند که اصلاً این نخبه ورزشی محله تهرانسر را نمی‌شناختند! سرانجام از طریق هیئت کاراته استان تهران موفق شدیم با این چهره ورزشی ارتباط بگیریم. این داور بین‌المللی کاراته و ساکن قدیمی تهرانسر هم از مسئولان گله دارد که به افرادی نظیر او که تعدادشان هم در محله‌ها کم نیست، بهایی داده نمی‌شود و مدیران و مسئولان منطقه سراغی از آنها نمی‌گیرند و حتی شناختی از آنها ندارند!
داور رسمی فدراسیون کاراته از سال ۱۳۸۸، مربی رسمی فدراسیون کاراته از سال ۱۳۹۲، مسئول کمیته داوران هیئت کاراته سازمان بسیج دانشجویی کل کشور از سال ۱۳۸۴ و سرانجام دبیر کمیته داوران استان تهران تنها بخشی از مسئولیت‌ها و فعالیت‌های ورزشی پویا دستمالچی است. او که از دوران کودکی تاکنون در محله تهرانسر سکونت دارد، رشته ورزشی کاراته را از مدارس منطقه ۲۱ آغاز کرده است او می‌گوید: «سال ۱۳۶۸ در محله ابوسعید به دنیا آمدم اما از ۶ سالگی تاکنون در محله تهرانسر سکونت دارم. از کلاس چهارم ابتدایی و مدرسه ۲۲بهمن که پشت بوستان نرگس قرار دارد رشته کاراته را شروع کردم. مرحوم استاد علی پاشایی که خودش از کارمندان اداره آموزش و پرورش بود در چند مدرسه تهرانسر از جمله مدارس ۲۲ بهمن و آزادگان که در شهرک هواپیمایی واقع شده است کلاس آموزش کاراته دایر کرد و به دانش‌آموزان علاقه‌مند آموزش می‌داد.
کلاس کاراته مدرسه ما حدود ۷۰ هنرجو داشت که یکی از آنها من بودم. بعد از یکی دوسال محل برگزاری کلاس کاراته ما از مدرسه ۲۲ بهمن به مدرسه آزادگان منتقل شد و بعد از آن هم به نمازخانه مدرسه هاجر رفتیم که کلاس کاراته استاد پاشایی در آنجا برگزار می‌شد. دوباره پس از یکسال جابه‌جا شدیم و این‌بار به مجموعه ورزشی یاس که متعلق به شهرداری بود رفتیم. دست آخر هم به سالن شهدای آموزش و پرورش منطقه ۹ در خیابان دانشگاه هوایی شمالی منتقل شدیم. بعد از مرحوم استاد پاشایی، یوسف گرشاسبی استاد من شد و تا به امروز افتخار شاگردی این استاد را دارم. »
- کسب رتبه درجه یک داوری
دستمالچی تا سال ۱۳۸۸ در مسابقات مختلف منطقه‌ای، استانی و کشوری شرکت کرد و در این مدت موفق شد ۱۹ عنوان مختلف و مدال رنگارنگ کسب کند. بعد از آن تمرکزش را روی بحث داوری در این رشته ورزشی گذاشت و توانست مدارج ترقی را تا رسیدن به سطح اول و بین‌المللی داوری طی کند او می‌گوید: «از سال۱۳۸۸ آموزش داوری را شروع کردم و رتبه درجه یک داوری را از فدراسیون کاراته دریافت کردم. سال ۱۳۹۵ داور درجه ممتاز کشوری سال ۱۳۹۷ به مسابقات آسیایی بزرگسالان کاراته در کشور اردن اعزام شدم. در حاشیه این مسابقات کلینیک داوری آسیا برگزار می‌شد که آنجا هم ۲ درجه داوری در کاتا و کمیته گرفتم. تاکنون این افتخار را داشته‌ام که در بیش از ۱۶۳ مسابقه کشوری و بین‌المللی قضاوت کنم. »
- از ظرفیت نخبه‌های محلی استفاده نمی‌شود
چهره سرشناس ورزشی محله تهرانسر که خودش کاراته را از مدرسه شروع کرده، معتقد است امکانات ورزشی منطقه نسبت به دوران کودکی او پیشرفت چشمگیری داشته و امروز به لحاظ سخت‌افزاری و کیفیت آموزش سطح قابل قبولی دارد: «در زمان ما امکانات ورزشی بسیار کم بود، اما امروز واقعاً امکانات ورزشی خوبی در تهرانسر داریم که مجموعه ورزشی یاس یکی از آنهاست. جدا از مجموعه‌های ورزشی متعلق به دولت و شهرداری، تعداد زیادی باشگاه خصوصی هم راه‌اندازی شده است. در رشته‌های مختلف از جمله کاراته مربیان و استادان خوبی مثل علی رحیمی داریم که از داوران ممتاز کشور است. با وجود این، خروجی ورزش منطقه متناسب با این امکانات نیست. فکر می‌کنم دلیلش این است که برای توسعه و پیشرفت از چهره‌ها و نخبه‌های ورزشی استفاده نمی‌شود. من خودم سابقه فعالیت در سرای محله تهرانسر شرقی را دارم و پدرم نیز از فعالان محلی است، اما اگر از مسئولان ورزش شهرداری سؤال کنید هیچ شناختی از من و عناوینی که کسب کرده‌ام ندارند! البته فقط بحث من نیست. از دیگر چهره‌ها و نخبه‌های ورزشی هم اطلاعاتی در دست نیست و از ظرفیت آنها استفاده نمی‌شود.
مثلاً می‌توانند سامانه‌ای راه‌اندازی و نخبه‌های هر محله را در زمینه‌های مختلف شناسایی کنند و از این توانایی‌ها و مهارت‌ها برای ارتقای ورزش، هنر و فرهنگ استفاده شود. برای نمونه من حاضرم در راه‌اندازی خانه کاراته منطقه به شهرداری کمک کنم و مشاوره دهم. همین‌طور می‌شود خانه یا انجمن فوتبال، موسیقی یا سینما تشکیل داد تا شهروندان از امکانات و مزایای آن بهره‌مند شوند. اما متأسفانه تا امروز حتی برای یک سلام و علیک خشک و خالی هم از من دعوت نکرده‌اند. اگر همین امروز برای آموزش به جوانان یا توسعه کاراته دعوت شوم با کمال میل می‌پذیرم چون محله‌ام را دوست دارم و به آن احساس دین می‌کنم. »
- هواپیماها و شلوغی مشکلات اصلی تهرانسر
ساکن کوچه ۲۱ بلوار اصلی تهرانسر درباره خوب و بد محل زندگی‌اش به شلوغی و ترافیکی که در سال‌های اخیر گریبانگیر اهالی محله شده می‌گوید: «خدا را شکر تهرانسر پیشرفت خوبی داشته و به نسبت گذشته امکانات بیشتری دارد. تقریباً هر آنچه نیاز داریم در دسترس است. کم و کاستی خاصی به ذهنم نمی‌رسد که در حد معضل و مشکل باشد. تنها ۲ مورد وجود دارد که می‌توانم به آنها اشاره کنم. اول سر و صدای هواپیماهاست که آزاردهنده است و به‌ویژه نیمه‌شب‌ها آرامش مردم را برهم می‌زند. یک مدت پرواز شبانه هواپیماها قطع شده بود اما بعد از مدتی دوباره از سر گرفته شد و همچنان برای مردم ایجاد مزاحمت می‌کند. از طرف دیگر با اینکه محله پیشرفت کرده اما غبطه آن سال‌هایی را می‌خورم که در محله خبری از این همه شلوغی و ترافیک و سر و صدا و آلودگی نبود و آرامش داشتیم. امکانات بیشتری به منطقه آمده و به همان اندازه هم شلوغ‌تر شده و آرامش محله‌ها از بین رفته است. البته گریزی هم نیست و هرچقدر که توسعه و پیشرفت بیشتر باشد به همان اندازه رفت‌وآمد و شلوغی هم بیشتر می‌شود. در مجموع از محل زندگی‌ام راضی هستم و از دوران کودکی تا به امروز در کوچه و خیابان‌های تهرانسر پا گرفته‌ام و بزرگ شده‌ام و هرگوشه‌اش برایم یادآور خاطره‌ای است.»