آنها معمولاً از امور رفاهی خود می‌زنند تا فرزندان‌شان در راه رسیدن به موفقیت‌های تحصیلی با موانع کمتری مواجه شوند. حتی در مواردی، برخی از خانواده‌ها برای اینکه فرزندان‌شان پله‌های ترقی در امور تحصیلی را با موفقیت طی کنند، حاضرند مطابق برنامه‌های تحصیلی آنها، برنامه‌های زندگی خود را تنظیم و فضای لازم برای رشد و ترقی فرزندان‌شان را فراهم کنند. آنها می‌دانند که با این توجه آگاهانه به نیازهای تحصیلی فرزندان‌شان، زمینه رشد و شکوفایی آنها در آینده نزدیک را همین امروز فراهم کرده‌اند.
طبعاً این نوع توجه و تعامل والدین با فرزندان‌شان از چشم فرزندان دور نمی‌ماند و همین دانش‌آموزان امروز که آینده‌سازان فردا هستند، از همین امروز در کنار درس و مشق مدرسه و دانشگاه، درس مسئولیت‌پذیری در خانواده و اجتماع را هم از والدین آگاه و مسئولیت‌پذیر خود می‌آموزند و این، یکی از اتفاق‌های خوب در حریم خانواده‌های موفق است که هر پدر و مادری برای تحقق آن از جان مایه می‌گذارد، چراکه مسئولیت‌پذیری در اجتماع، یکی از مؤلفه‌های جوامع پویا و روبه‌رشد است که در آن افراد به وظایف فردی و اجتماعی خود آگاه بوده و در پذیرش و انجام نقش‌های تعریف شده در این زمینه کوتاهی نمی‌کنند.
نکته قابل تأمل این مسئله آن است که ریشه‌های این نوع مسئولیت‌پذیری بی‌گمان در نهاد خانواده پایه‌گذاری می‌شود تا در مراحل بعدی و با ورود فرد به اجتماع، آموزه‌های اولیه و خانوادگی در بستری به مراتب وسیع‌تر در مقیاس جامعه عملی شود. بدون شک، آماده ساختن افراد برای ایفای نقش‌ها و مسئولیت‌های خانوادگی امر تازه‌ای نیست و ریشه در گذشته‌های دور دارد که‌گاه در قالب برگزاری آیین‌های ویژه وگاه در شکل آموزش‌های درون خانواده و حتی مراکز آموزشی در اجتماع صورت می‌گرفت.
البته بسیاری از والدین در خانواده‌های امروزی سعی می‌کنند مشارکت و نظارت در فعالیت‌ها و تعاملات خانواده را به گونه‌ای غیرمستقیم آموزش دهند. آنها به خوبی به این نکته آگاه هستند که فرزندان‌شان با کسب موفقیت‌های تحصیلی و مهارت‌های لازم برای زندگی بهتر در دنیای امروز و حتی پیش رو، نتیجه مطلوب و ثمربخش زندگی آنها هستند و این سرمایه ارزشمند خانوادگی، گنج پایداری است که ارزش وقت و هزینه بیش از این را هم دارد.