فدراسیون فوتبال و چند سازمان دیگر هم به مناسبت درگذشت خبرنگار باسابقه ساکن محله شهرک آزادی و فرهنگیان پیام‌هایی را منتشرکردند ومصیبت وارده را به خانواده او و جامعه خبری تسلیت گفتند. درست است که مرگ و زندگی دست خداست و همواره این معمای مجهول حل نشده بشری را به مفاهیمی چون تقدیر و قسمت گره می‌زنند، اما گاهی اوقات در مرگ و میرها نمی‌شود اشتباه و قصور پزشکان و فقدان امکانات پزشکی را نادیده گرفت.
واقعیت انکارناپذیر این است که اگر در نزدیکی محل زندگی ایرج یک بیمارستان دولتی وجود داشت و او درعصرشلوغ پنجشنبه مجبور نمی‌شد مسیر جاده مخصوص کرج تا بیمارستان امام خمینی(ره) در میدان توحید را طی کند شاید هنوز زنده بود تا امروز کت و شلواری که از چند سال قبل برای فارغ‌التحصیلی پسرش اشکان سفارش داده بود بپوشد. ایرج فقط یکی از قربانیان نبود بیمارستان در منطقه ۲۱ است و در واقع او نخستین نفر نیست و آخرین نفرهم نخواهد بود.
دقایق طلایی برای احیای قلب ایرج در خیابان و پشت ترافیک از دست رفت و درست لحظه‌ای که وارد بیمارستان شد به ته خط رسید و درد و رنجی که ساعت‌ها به جانش افتاده بود در یک لحظه تمام شد. شاید اگر ایرج چند دقیقه زودتر رسیده بود زنده می‌ماند و امروز داشت کنار ما نفس می‌کشید. طبق گفتار و تأکید کارشناسان حوزه پزشکی، هنگام نیاز به خدمات درمانی، دقایق که هیچ، گاهی ثانیه‌ها هم حکم مرگ و زندگی را دارد! فقط یک بیمارستان دولتی درمحدوده غربی تهران وجود دارد که درباره کیفیت و امکانات آن هم حرف و حدیث زیاد است. سایر بیمارستان‌های این حوالی که تعداد آنها تقریباً به اندازه انگشتان یک دست است، خصوصی بوده و به قول معروف برای از ما بهتران است که توان پرداخت هزینه‌های چند میلیونی برای یک شب بستری شدن یا یک درمان ساده و سرپایی را دارند. تا ساخته و تکمیل شدن تنها بیمارستان منطقه ۲۱ که سال‌هاست به درازا کشیده و هر از چند گاهی متوقف می‌شود، بازهم شاهد مرگ ناگهانی و ناباورانه کسانی خواهیم بود که نیاز فوری به خدمات پزشکی دارند.