بیشترین حجم فضاهای سبز به مناطق حاشیه‌ای شهر تعلق دارد که به دلیل هم‌مرز بودن با فضاهای باز و آزاد که در مواردی هم به جنگلکاری اختصاص یافته است، بالاترین میزان سرانه فضای سبز را دارد و در مناطق مرکزی و محدوده بافت‌های مسکونی متراکم این میزان به مراتب کمتر است.
در این میان، شهرداری برای برقراری تعادل در بهره‌مندی مناطق از فضاهای سبز عمومی، طرح‌های توسعه‌ای متعددی در این زمینه طراحی و اجرا می‌کند که یکی از این طرح‌ها، احداث باغراه‌ها در مناطق مختلف شهری است. در تعریف باغراه آمده است، به مسیرهای پهنی گفته می‌شود که معمولاً در بین دو خط آن محوطه عریضی از درختکاری یا پارک و بیشه وجود دارد. باغراه‌ها مکان‌های مناسبی برای گذران اوقات فراغت خانواده‌هاست.
در این فضاهای سبز به راحتی می‌توان انواع ورزش‌ها مانند پیاده‌روی، دوچرخه‌سواری و بدمینتون را انجام داد و بعد از ورزش در نیمکت‌های چوبی تعبیه شده به استراحت پرداخت. البته بهره‌مندی مناطق از مزایای این طرح در همه بخش‌های شهر یکسان نیست. به‌ویژه در مناطق شرق تهران که زمینه‌های لازم برای احداث باغراه‌ها به یک اندازه فراهم نیست. در طرح شهرداری، باغراه‌ها در دو حالت ایجاد می‌شود. اول اینکه فضاهای بی‌دفاع و متروکه‌ای در محله‌ها باشد که ظرفیت تبدیل شدن به باغراه را داشته باشد. دوم، فضاهایی که بدون استفاده در محله‌ها باقی مانده‌اند.
در این شرایط، شهرداری با ایجاد یک مسیر ایمن و ایجاد فضای سبز در دو طرف این مسیر، باغراه ایجاد می‌کند. از زمان اجرای این طرح، منطقه ۱۵ در جنوب‌شرق پایتخت، بیشترین سهم را از ایجاد باغراه‌ها داشته و با احداث ۸ باغراه در این زمینه پیشتاز است و در رتبه‌های بعدی، منطقه ۱۴ با ۷ باغراه و منطقه ۱۳ و منطقه۲ هرکدام با ۲ باغراه قرار دارند. همچنین منطقه ۴ به رغم داشتن فضاهای سبز مناسب، هنوز باغراه ندارد اما یکی از معابر این منطقه، خیابان درختی ظرفیت لازم برای احداث باغراه را دارد. با تداوم اجرای این طرح، فضاهای سبز در مناطق توسعه می‌یابد و این یکی از مطالبات شهروندان است که امید می‌رود در آینده نزدیک تحقق یابد.