وقتی از سینما در شهر تهران حرف می‌زنیم و ذهنیت ما معطوف به گذشته پایتخت است، بی‌گمان ذهن‌ها می‌رود سمت محله‌های مرکزی شهر که البته در سال‌های اخیر این شرایط تا حدودی تغییر کرده و پراکندگی بیشتری در ساخت و بهره‌برداری از سالن‌های سینما در گوشه و کنار شهر دیده می‌شود. با این حال، مناطق مرکزی شهر هنوز هم بیشترین تعداد سالن‌های سینما در پایتخت را در اختیار دارند و به قول معروف، نبض سینما هنوز در مرکز شهر می‌زند. البته در سال‌های اخیر تغییرات محسوس در این زمینه را هم نمی‌توان نادیده گرفت. به‌ویژه با ورود نهادهای فرهنگی و اجتماعی و در مواردی هم بخش خصوصی به موضوع ساخت و بهره‌برداری از سالن‌های سینما که توانسته تا حدودی توازن در مناطق مختلف را برقرار کند.
در حال حاضر، بیشتر فرهنگسراها که پراکندگی آنها در سطح شهر تا حدودی رعایت شده، صاحب سالن سینما هستند و پردیس‌های تجاری هم بخشی از مجموعه خود را به سالن‌های سینما اختصاص داده‌اند. این شرایط، موقیعت پیشین را تا حدودی بر هم زده و بسیاری از مناطق به‌ویژه در بخش‌های حاشیه‌ای شهر را صاحب سالن‌های سینما کرده است. نگاهی به این موضوع در مناطق شرق پایتخت که در گذشته سهم چندانی از سالن‌های سینما نداشتند نشان می‌دهد اکنون شرایط به مراتب بهتر شده و بیشتر مناطق این پهنه صاحب سینماهای نسبتاً مجهز شده‌اند. البته همه مناطق شرق تهران به یک میزان از سالن‌های سینما بهره‌مند نیستند و پراکندگی سالن‌های سینما در این بخش از شهر رعایت نشده است.
به‌عنوان مثال، در منطقه ۱۳ که از نظر مساحت جغرافیایی کمترین مساحت نسبت به سایر مناطق پنج‌گانه شرق تهران را دارد، بیشترین تعداد سالن‌های سینما، به تعداد ۷ سالن را در خود جای داده است. در مقابل، منطقه ۱۵ که جزو مناطق وسیع از نظر جغرافیایی در شرق تهران است، کمترین تعداد سالن‌های سینما، تنها ۲ سالن را در خود جای داده است. در دیگر مناطق شرق پایتخت هم این نوسان تعداد سالن‌های سینما دیده می‌شود. به نظر می‌رسد برای بهره‌مندی یکسان همه شهروندان در هر ۵ منطقه شرق پایتخت باز هم می‌توان شرایط را تغییر داد و در مناطقی که سالن‌های کمتری دارند، تعداد سالن‌ها را توسعه داد تا توازن بیشتری در سرانه‌های فرهنگی و تفریحی ساکنان مناطق شرق پایتخت برقرار شود.