از این‌رو، طی سالیان اخیر، کارهایی از سوی مدیریت شهری در قالب طرح‌های مناسب‌سازی شهری صورت گرفته است. اما ارزیابی‌هایی که از دریچه مشاهدات عینی و گفت‌وشنود با مردم انجام شده، نشان می‌دهد فضاهای شهری هنوز برای حضور سالمندان مناسب نیست.
مدیریت شهری با ایجاد بسترهایی مانند خانه‌های سلامت و کانون‌های سالمندی و اجرای برنامه‌های نشاط‌آوری مانند «دوشنبه‌های سالمندی» گرچه تلاش کرده است قدم‌های مفیدی را در افزایش کیفی و کمی میزان خدمت‌رسانی به سالمندان بردارد، اما این اقدامات کافی نیست و برای افزایش امید به زندگی، ایجاد محافل سالمندی نظیر طراحی و ساخت پارک ویژه سالمندان می‌تواند در زمره فعالیت‌های قابل بررسی و برنامه‌ریزی‌های آتی برای رفاه حال سالمندان قرار گیرد.
پیش‌بینی خدمات ویژه و فضاهای مناسب در وسایل حمل‌ونقل عمومی برای ایجاد سهولت در حرکت و جابه‌جایی سالمندان از اقدامات دیگری است که باید مورد توجه قرار گیرد. به هر حال، متولیان امر باید به نیازهای متفاوت سالمندان آگاهی و به آن توجه داشته باشند و با فراهم کردن شرایط و امکانات ویژه، شهر را برای زندگی آسان و بدون اتکا به اطرافیان برای این قشر فراهم کنند.