برخی از این موانع به دلیل معابر غیراستاندارد است و در مواقعی هم رفتارهای نادرست عده‌ای از شهروندان محدودیت‌هایی را در مسیر حرکت عابران به وجود می‌آورد. مانند قرار دادن اجناس مغازه‌ها در پیاده‌روها و گاه گوشه خیابان که باعث سدمعبر در مسیر حرکت عابران پیاده می‌شود. این توصیف مختص شهروندان عادی است، حالا اگر شهروندی که از نعمت بینایی محروم است تصمیم بگیرد قدم در معابر این شهر شلوغ بگذارد، به مراتب با سختی‌های بیشتری مواجه خواهد شد. چون زیرساخت‌های شهری در بسیاری از موارد، برای تردد شهروندان روشندل فراهم نیست و رفتارهای نادرست برخی از شهروندان و کاسبان هم مشکل نابینایان را مضاعف می‌کند و آنها با هر رفت وآمدی در معابر شهر با موانع تازه‌ای مواجه می‌شوند که پیش از آن تجربه نکرده‌اند.
مثال روشن در این زمینه، سدمعبر برخی کاسبان در پیاده‌روهای شهر است که هر بار به شکلی بخشی از معبر را مسدود می‌کنند و باعث دردسر شهروندان روشندل می‌شوند. بیشتر شهروندان روشندل ساکن مناطق شرق پایتخت که در گزارش ویژه این شماره همشهری محله با آنها درباره محدودیت ترددی در شهر مصاحبه شده، از این موضوع گله کرده‌اند که برخی از کاسبان بدون رعایت حال افراد نابینا، اجناسی را در پیاده‌روها و سر راه آنها قرار می‌دهند که مشکلاتی را برای این گروه از معلولان ایجاد می‌کند. مشکل حاد بعدی که گروه دیگری از شهروندان برای افراد نابینا در شهر ایجاد می‌کنند، توقف و پارک خودرو در برخی پیاده‌روها است.
البته منظور پیاده‌روهای عریض است که برخی شهروندان را در شرایط کمبود وگاه نبود جای پارک در حاشیه خیابان، وسوسه می‌کند که خودرو خود را در این پیاده‌روهای نسبتاً عریض پارک کنند. با توجه به دائمی نبودن این اقدام و بی‌اطلاعی افراد روشندل، آنها معمولاً با این موانع برخورد می‌کنند و دچار مشکل می‌شوند. به نظر می‌رسد با اصلاح برخی رفتارهای نادرست تعدادی از شهروندان، کاسبان و رانندگان متخلف، موانع کمتری در معابر شهری سر راه شهروندان روشندل قرار گیرد و این انتظار زیادی از آن گروه از شهروندان که ناخواسته دچار تخلف در مسیر تردد نابینایان شهر می‌شوند نیست.