نگاه به زندگی موش‌ها که از آنها با عنوان جانوران موذی یاد می‌شود، اثبات این موضوع است. در گذشته گربه‌ها به دنبال موش بودند اما امروز به برکت تغییر سبک زندگی، موش‌ها به دنبال گربه‌ها هستند و در هر جا و هرزمانی شاهد حضور این حیوانات موذی هستیم. صحنه‌هایی که این روزها اهالی خیابان‌های حافظ، استاد نجات الهی، سپهبد قرنی و کریمخان زند، زیاد مشاهده می‌کنند و همین موضوع سبب اعتراضشان به عملکرد مدیریت شهری شده است.
بدون ترس بین شمشادها می‌دوند، از مخازن زباله بالا می‌روند، در جوی آب به دنبال غذا می‌گردند و هرازگاهی هم در پیاده‌روها قدم می‌زنند و اگر فرصت و روزنه‌ای باشد بی‌تردید به خانه‌ها و مغازه‌ها هم سر می‌زنند. این برنامه هر روز و شب موش‌هاست که اهالی خیابان حافظ برایمان تعریف می‌کنند. جانورانی که تا دیروز با تاریکی هوا از لانه‌هایشان بیرون می‌آمدند، اکنون گویا به زندگی مسالمت‌آمیز با انسان‌ها تن داده‌اند و با محیط شهری عجین شده‌اند. «محمد مرادی» از اهالی قدیمی خیابان حافظ می‌گوید: «موش‌ها جزئی از همسایه و شهروندان محله شده‌اند. در محله‌ها هر ساعتی از روز و شب به این طرف و آن طرف می‌دوند و به سطل‌های زباله سرک می‌کشند و گاهی اوقات هم داخل باغچه‌ها به دنبال غذا می‌گردند. تماشای این حیوانات در تلویزیون با آن شکل و شمایل کاریکاتوری و رنگ و لعابی که می‌دهند، لذت‌بخش است اما دیدن موش در چند قدمی محل کسب یا محل زندگی، نه تنها لذتی ندارد بلکه با وحشت و ترس همراه است.» او در ادامه صحبت‌هایش می‌گوید: «موش‌ها حیوانات کثیفی هستند و هرجا که می‌روند بی‌شک با خود میکروب و بیماری منتقل می‌کنند. مدیران شهری مدام سمپاشی و طعمه‌گذاری می‌کنند. اما گویا فایده‌ای ندارد و هر روز که می‌گذرد به تعداد موش‌ها اضافه می‌شود.» کاسبان خیابان کریمخان هم دلخوشی از همسایگی با این جانور موذی ندارند. آنها می‌گویند: «هر روز شاهد تردد موش‌های کوچک و بزرگ در معابر هستیم. تعدادی از شهروندان براثر گاز گرفته شدن توسط موش‌ها دچار آسیب شده‌اند. دیگر مانند گذشته موش‌ها از انسان‌ها نمی‌ترسند و باخیالی آسوده در برابر چشم مردم به آذوقه‌هایشان حمله می‌کنند و خسارت به بار می‌آورند.» همراه با مردم در خیابان سپهبد قرنی قدم می‌زنیم تا شاهد یک روز تلاش و کار و فعالیت موش‌ها باشیم. موش‌ها علاوه بر ازدیاد جمعیت، جثه‌شان هم تفاوت کرده و بزرگ‌تر و فربه‌تر از گذشته شده‌اند. «امید رضازاده» می‌گوید: «موش‌ها روزها کمتر از لانه‌هایشان بیرون می‌آیند اما با تاریک شدن هوا، خیابان سپهبد قرنی را قرق می‌کنند و هرجا که دلشان می‌خواهد جولان می‌دهند. بارها با سامانه ۱۳۷ تماس گرفته‌ایم و مأموران شهرداری هم کارهایی انجام داده‌اند اما فایده‌ای نداشته است. خدمات شهرداری قدیمی شده و برای مقابله با معضل موش باید از ابزار و راهکاری جدید و به روز استفاده کنند.» خیابان طالقانی هم از دست موش‌ها مصون نبوده است. «رحمان اکبری» در خیابان طالقانی مغازه ساندویچ‌فروشی دارد. این کاسب قدیمی می‌گوید: «چندین بار موش‌ها به مغازه‌ام وارد شده‌اند و مواد غذایی را از بین برده‌اند. برای جلوگیری از نفوذشان، همه منافذ را پوشانده‌ام و سمپاشی هم کرده‌ام اما پس از مدت کوتاهی، موش‌ها راه تازه‌ای برای ورود به مغازه‌ام پیدا می‌کنند.» این گلایه‌ها از سوی ساکنان و کاسبان خیابان‌های ایرانشهر، انقلاب، ولی‌عصر(عج) ، موسوی و مفتح هم شنیده می‌شود و مردم خواستار راه چاره برای رفع کلی این معضل و پایان دادن به این همجواری و همزیستی ناخواسته با این جانور موذی هستند.
- پاسخ مسئول
کاهش جمعیت موش‌ها با همراهی مردم محقق می‌شود
طرح مبارزه با موش از خدمات مهم مدیریت شهری است اما به گفته مردم گویا اثری ندارد و مدیران شهری باید به شیوه‌های دیگری متوسل شوند. «احسان یلوه» شهردار ناحیه یک منطقه ۶ در پاسخ به شکایت و گلایه اهالی می‌گوید: «حقیقت این است تا وقتی غذا برای موش وجود دارد این حیوان در همجواری مردم زندگی می‌کند. این موضوع ویژه یک منطقه و یک محله نیست و در جوامع انسانی دیده می‌شود.» به گفته او موش‌ها در نهرها زندگی می‌کنند و ریختن زباله در نهرها و کنار خیابان‌ها زمینه را برای بقا و ازدیاد جمعیتشان فراهم می‌کند: «امروزه موش‌ها کیسه‌های زباله را پاره می‌کنند تا به مواد غذایی دست پیدا کنند. بنابراین ریختن زباله‌ها داخل نهر یا اطراف مخازن زباله شرایط ایده‌آل زندگی برای موش‌هاست که شهروندان می‌توانند در این باره کمک کنند.» یلوه ادامه می‌دهد: «مردم با سامانه ۱۳۷ تماس می‌گیرند و اکیپ مبارزه با موش به محل اعزام می‌شوند و کارهای مربوط به سمپاشی، مسدود کردن لانه موش‌ها و طعمه‌گذاری انجام می‌دهند اما واقعیت این است که چنین راهکاری اصولی نیست و تنها یک مسکن محسوب می‌شود.» شرایط جسمی موش‌ها به گونه‌ای است که در گذر زمان در برابر سموم مقاوم می‌شوند و دیگر اثری در آنها ندارند. این موضوع را یلوه تأیید می‌کند و می‌گوید: «استفاده از یک نوع سم نمی‌تواند این مشکل را رفع کند و شهرداری باید از طریق ارائه آموزش، آگاهی شهروندان از معایب ازدیاد موش و صدماتی که به زندگی شهروندان و محیط‌زیست وارد می‌کنند، افزایش دهند.» به گفته شهردار ناحیه یک، شهرداری در وظایفش کوتاهی نمی‌کند: «مردم با رعایت نکاتی مانند نریختن زباله در نهرها و قرار دادن کیسه‌های زباله داخل مخازن، می‌توانند مدیران شهری را همراهی و مشکل موش‌ها را تا حدی به حداقل برسانند.»